çekirdi. Üstelik Sara da bayaqdan telefona aman vermemiş,ancaq zeng etmişdi. Selim zengleri açacaq halda deyildi. Yaşadıqları asan deyildi. Ofisinde başını ovucları arasına almış, oturmuşdu. Samirin otağa girmesi ile özüne gelmişdi.
-Selim, men seni heç yaxşı görmürem son zamanlar. Bu sevgi sene yaramır. Sara en azından sene xoş tesir bağışlayırdı.
Esebileşdi Selim :
-Mene xoş tesir vermirdi... Sadece men onu sevmemişem. Başa düşürsen,sevmemişem...
-Yaxşı. Daha niye esebileşirsen? - özünü müdafie etmeye çalışdı, - Men seni bele görmeye öyrenceli deyilem, Selim.
-Dünen etmemeli olduğum bir şeyi etmişem. İndi de onun ezabındayam. Aylinlik bir şey yoxdur burda,-dedi ve oturduğu yerden qalxdı.
-Yaxşı, Selim. Anladım. Esebileşmeye ehtiyac yoxdur. Belke,axşam bir az eylence yaradaq özümüze. Bir az özümüze gelerik.
-Yox. Heç eylence havasında deyilem,Samir.
-Amma sen cığallıq edirsen.
-Başqa vaxt söz verirem,gederik,-deyib Samiri başından etmeye çalışdı.Eylence indi onun düşündüyü son şey idi.Fikri tamam ayrı yerde idi.
-Yaxşı,onda men öz otağımdayam,-deyib Samir otaqdan çıxan kimi Selim de şirketden çıxdı.
Aylin xestexanadan çıxıb qarşıdakı Kafeye gedirdi. Nahar vaxtı çoxdan bitse de,nahar vaxtı yemek istemediyi üçün Nigara qoşulmamış,indi de aclıq hiss etdiyi üçün nese yemeye qerar vermişdi.Yolu keçen zaman diqqetsizliyi ucbatından az daha maşın onu vuracaqken son anda siqnal sesini eşidib geri çekilen anda ayağı burxuldu. Kenardan maşınında oturaraq Aylini izleyen Selim celd maşından düşüb Ayline doğru gelende xestexana işçileri çıxıb ayağa qalxmağa Ayline kömek etdiler.Selim de geri-maşınına getdi. Üreyi uçunurdu. "Göresen, yaxşıdımı?..Niye ele fikirlidir göresen? Menim elediyim kobudluğa göredirmi?" - düşündü.
Selim Samirle danışdıqdan sonra fikri Aylinde qaldığı üçün onun iş yerine gelmişdi. Belke, uzaqdan da olsa ,görer deye. Seher Aylini gözü yaşlı qoyduğu üçün yerinde qerar tuta bilmirdi. Nigaran qalmışdı.
Aylinin ayağında güclü burxulma var idi.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>