nece çıxara bilerdi. Axı Selim onun heyatı idi.
-Amma, Selim. Men bele..
-Aylin, besti. Doğrudan da, bezen çox danışırsan,-dedi ve bir stekan su qoydu önüne.
-Çox sağ ol, - deyib suyu birnefese başına çekdi Aylin.
-Bayaq özüme makaron bişirmişem. Ondan yeyirsen? Yoxsa başqa bir şey...
-Yox ele ondan yeyerem, - dedi ve dolmuş gözlerini Selimden gizletmek üçün üzünü yana çevirdi.
Bu qayğı onu duyğulandırmışdı. Sevdiyi adam onun halına yanmışdı. "Belke de,men çox şişirdirem. Axı her normal insan bu veziyyetde olan birine kömek eder", - deye düşündü ve kefi pozuldu. "Bes xestexanadakı kim idi?" - düşünerek onun üçün yemek qızdıran Selime baxdı. Sonra çevrildi ve yene düşündü:"Belke, Nigar düz deyib. Selim olub o."
-Selim, bu gün xestexanada olmusan?- nefes almadan bir defeye cümlesini tamamlayıb Selime baxdı. Üreyinde de kaş ki Selim olaydı deye dua etdi.
-Yox. Xestexanada ne işim var?-dedi.Niye yalan deyir,heç özü de anlamırdı.
-Bu gün xestexanada birini sene oxşadıblar. Dedim, belke, ele sen olmusan.
-Yox. Yeqin, oxşadıblar,-dedi ve gözlerini qaçırdı.
"Selim deyilse, bes kimdir?"
Yemeyini yeyib Selimin desteyi ile otağına çıxdı. Xestexanadakı müemmalı insanı düşünerek gözüne yuxu getdi. Son olaraq o adamın Tural olduğuna emin oldu.
Seher Selimin qapısını döymesi ile yuxudan oyandı.
-Aylin, içeri gire bilerem?
Aylin gözlerini ovaraq yerinde dikelib:
-He, Selim. Gir, - dedi.
-Men işe gedirem. Bir azdan kömeye Melahet xanım gelecek. Helelik, Gülnare xala yoxdu deye onun işini görmek üçün gelecek. Hem de sene kömek eder.
-Saat neçedi ki? - deyib saata baxdı. Saat 8 idi. Gözlerini böyüderek,-Selim getme,getme. Men de işe gedecem. Amma bu halda maşın süre bilmirem,-deyib ayağını gösterdi,-Meni zehmet olmasa, apara bilersen?
-Sen evde qal da. Bir az dincel. Ayağın yaxşı olanda gedersen.
-Yox. Yox. Selim. Üreyim sıxılar. Baxmalı olduğum xestelerim de var, - deyib ayağa qalxdı,-narahat olma, 15 deqiqe besdir hazır olmağım üçün.
-Yaxşı. Onda men

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 >>