ele bu semimiyyet idi. Onun üreyinin döyüntüsünü eşidirdim, o qeder berk döyünürdü ki, az qala yerinden çıxacaqmış kimi. Öz qelbimden behs etmirem bele... Qefese salınmış quş kimi çırpınırdı. Kenanın isti qollarının arası o qeder güvenli, o qeder rahat idi ki, bunu ifade edecek kelime hele lüğetimize gelib çıxmamışdı. Anın gözelliyi ile qalan ağlımı da itirmişdim olacaqdım ki, meni deli bir gülmek tutmuşdu. Sebebsiz bir gülmek. Kenan nisbeten aralanıb diqqetle ve sual dolu baxışlarla meni süzmeye başladı. Men ise heyatımda ilk defe dayanmadan, qeh - qehelerle gülürdüm. - Ezizim, yaxşısan? - Deyesen, ağlımı itirdim. - Ağlını başından almış olmağıma sevindim. Kenanın bir qaşını havalandıraraq dediyi yarızarafat söz, gülüşümün şiddetlenmesine sebeb olarken o, da mene qoşuldu. Eslinde, meni güldüren sebeb zarafat deyildi, sevilmek duyğusu idi. Men evlilik heyatım boyunca sevgi görmemişdim, ele ondan önce de. Mekteb ve universitet vaxtlarımda o qeder soyuq bir tip idim ki, heç bir oğlan mene yaxınlaşmağa cesaret etmezdi. Ona göre sevilmek bir az qeribe gelmişdi. - Gülmek sene çox yaraşır. Men seni her zaman bele görmek isteyirem. Eşitdiyim sözden sonra qeh - qehelerimi axmaq bir gülümseme ile evezlemişdi. Gözlerimi Kenanın mavilerine sabitledim. O qeder derin, menalı baxırdı ki, özümü tamam itirirdim. Heç ne demeden başımı çiynine yasladım. Bir müddet keçmişdi ki, Kenan güle - güle dillendi. - Hümeyra, meni serseme çevirdin, bütün iş rejimim bir - birine qarışdı. - Ne etdim? Başımı qaldırıb üzne baxdım. - İclasım vardı unutdum ve senin üzerime atdığın işler. Son sözlerini xüsusi vurğulamağı her ikimizi gülümsetmişdi. - Kimin, kimin ağlını başından aldığı melum oldu. - Men bundan çox memnunam, Hümeyra, ve danmıram ağlımı başımdan alırsan. - Ayağa qalxıb qollarını yana açaraq fırlanmağa başladı. - Sene deli oluram, seni sevirem. Etrafdakılar Kenanın ne etdiyini başa düşmedikleri üçün onu maraqla izleyirdiler. Bir anda Kenan onlara teref dönüb yüksek sesle; - Men bu qızı

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>