deli kimi qorxurdum. Bu Kenana güvenmirem, ya da ona inanmıram demek deyildi, sadece keçmişin yarası qaysaq bağlasada keçmemişdi. Buraya gelerken her şeyi geride qoyub yeni heyata başladığımı zenn edirdim, ancaq indi başa düşürdüm ki, yeni heyata mehz indi başlayıram ve heç de düşündüyüm kimi her şeyi geride qoymamışam. Çünki xeyanet qorxusu, hele de qelbimi öz esaretinden buraxmayıb. Eslinde, xeyanete uğradığım zaman meni çox da incitmemişdi, amma zamanla yaralanmış olduğumu gördüm. İçimdeki qorxu sahib olduğum bu gözel eşqi doya - doya yaşamağıma bele izin vermirdi. Men bu eşq üçün yaşadığım qorxu ile mübarize aparmalı idim. Her şeyden evvel bunu özüm üçün, özgüvenimin yerine gelmesi üçün bacarmalı idim. Eve çatdığım zaman, bunun üçün ne edeceyimi yaxşı bilirdim. Üstümü deyişdikden sonra özüme qehve hazırlayıb eyvana çıxdım. Meheccere söykenib qehvemi yudumlarken bir yandan da cesaretimi toplamağa çalışırdım. Bu an en çox cesarete ehtiyacım var idi. Bir yandan da motivasiyamı pozmamaq üçün öz - özümle danışırdım. - Bunu etmelisen, Hümeyra, sakitleş. Özümü ele alıb lazımi nömreni qeyd ederek aparatı qulağıma yaxınlaşdırdım. Bir neçe çağırışdan sonra qarşı terefden cavab gelmişdi. - Hümeyra?! - Salam, Xezer. - Salam, necesen? - Yaxşıyam, sen necesen? - Men de yaxşıyam. Seni narahat elemirem ki? Saat ferqini nezere alsaq çox erken olmalıdır. - Yox, elbette. Universitete gedirem. Senden ne eceb? - Bilirem, bu zengi heç gözlemirdin, amma bunu etmeli idim. - Eslinde, men de seninle danışmalı idim. Görünür sen menden cesaretlisen. - Xezer, biz heç de yaxşı şeyler yaşamadıq. Bunlar bir yana heç düz - emelli ayrılmağı da bacarmadıq. Qırıb - tökerek ayrılmağı seçdik. - Düz deyirsen. Hele menim sene etdiklerim… - Xezer, men… Heç fürsetim olmadı, amma men çox teessüf edirem ve her şeye göre senden bütün qelbimle üzr isteyirem. Bilirem, meni heç vaxt bağışlamayacağını demişdin, ancaq keçmişi unutmaq üçün, heyatıma davam ede bilmeyim üçün bağışlanmağa ehtiyacım var. -

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>