çıxdı?
Yemeyi hazırlayıb bitirdikden sonra özünü Aylinin otağının qapısı ağzında tapdı. Qapını astaca döyerek Aylinin "Buyur" demesi ile özünü otağa saldı.
-Hmm. Hekim xanım edebiyyat perestişkarı imiş ki. Hansı kitabdır?
-Qürur ve qerez,-deyerek kitabın üz qabığını Selime gösterdi.
-Neden behs edir ki?
-Sevgi romanıdır...-deyerek Selimin gözlerinin içine baxdı. Orda nese bir mena tapmağa çalışırdı. O gözlerde çox mena vardı....- Senle menim kimidiler lap,-dedi. Söz ağzından nece çıxdı ,heç özü de anlamadı. Dediyi sözün tesirinden yene de yanaqları qızardı. Selimin teeccüblü baxışları altında sözünü düzeltmeye çalışdı,-bizim kimi deyende sehv anlama. Yeni ilk vaxtlar nifretle başlayıb axı münasibetimiz. Sonra düzeldi. Burda da ona benzerdi. Onu deyirdim.
-Sen mene nifret edirdin, demek,-deyerek Aylinin yanında oturaraq Aylinin gözlerine zillendi. Aylin bir az da utandı. Danışdıqca batırdı.
-Yox... Men ,eslinde,-dedi ve sözünün ardını demeye çetinlik çekdi. Selimin nefesi o qeder yaxın idi ki, bu onu heyecanlandırırdı,-Men nifret etmirdim...sen edirdin,-deyerek bu defe gözlerine daha cesaretle baxdı. Dediyi sözlerin Selimde doğuracağı reaksiyanı öyrenmeye çalışdı...
-Men sene nifret etmirdim,-deyerek Selim Ayline daha da yaxınlaşdı. Pıçıltı ile,- sen qeyri-adi bir qadınsan.Sene nifret etmek mümkün deyil,-dedi.
-Men susamışam,-deyerek Aylin üzünü çevirib elleri ese-ese kitabı bir kenara qoyaraq qalxmağa çalışanda ayağının ağrısı ile üzünü turşudub inildedi.
-Dayan bir,men kömek edim...

***
Artıq onlar iki hefteni de geride qoymuşdular. Her gün ayrılıq bir addım daha yaxınlaşırdı onlara.Aylinin ayağı sağalmışdı. Selim ise Sara ile görüşerek ondan ayrılmışdı. Sara ne qeder dirense de, Selimin qerarı qeti olduğu üçün elinden heç ne gelmemişdi. Belece Selim sadece tek bir şey düşünürdü:Aylinle heqiqi evlilik. Selim artıq Aylinin Turalı sevmediyini sanırdı ve qerara gelmişdi ki,bu gün her bir şeyi Ayline desin. Artıq çekdikleri hesret bes idi. Onlar da

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>