xoşbext olmağa layiq idiler. Hem de her şeyden çox.
Tural Aylinden yox cavabı aldıqdan sonra bir müddet Bakıda qalsa da, Aylinle eyni havanı sovurmaq, onunla eyni şeherde yaşamaq ona işgence kimi gelirdi. Qerar vermişdi, son defe Aylinle görüşüb onunla vidalaşmalı idi. Ayline mesaj yazsa da,Aylin ona cavab vermirdi. Bu ise onu daha çox perişan edirdi. Qarşılıqsız sevgisini de alıb ömürlük bu ölkeni terk etmek isteyirdi.Ayline "Xahiş edirem, Aylin, zengimi aç. Buralardan gedirem.Bir daha seni narahat etmeyecem. Sadece son defe seni görmek isteyirem",-yazıb mesaj göndermesi ile Aylin derhal Turala zeng etmişdi.
-Tural,ne getmek? Ne danışırsan sen?
-Xahiş edirem,Aylin son defe görüş menle. Seni son defe görmek isteyirem,-dedi ve dişini dodağına sıxaraq gözünden axmağa çalışan yaşa mane olmağa çalışdı. -Yaxşı. Bir azdan .... parkda görüşe bilerik.Evime de yaxındı,-Aylin uşaqlıq dostunun qelbini qırmaq istemediyi üçün onunla görüşmeye razılıq vermişdi.
Tural parka çatıb Aylini bir küncde oturan gördü. Çox gergin olduğu her halından belli idi.Tural ona yaxınlaşaraq salamlaşdı. İndi gördüyü bu gözelliyi bir azdan ebedi arxasında qoyaraq gedeceyini düşündükce deli olurdu. İçi içine sığmırdı. Aylinin yanında oturdu. Aylin bayaqdan tutmağa çalışdığı yaşları Turalı görünce serbest buraxmışdı.
Selim bu gün Ayline sevgisini etiraf etmek istediyi üçün yoldan Aylinin en sevdiyi bir deste qırmızı qızılgülden alıb eve tez gelmek üçün evin yolunu tutmuşdu.Eve geden yol ise parkdan keçirdi.Aylin Turalla tam da parkın giriş terefinde sakit bir küncde oturmuşdu. Selimin onları görmemesi mümkün bele deyildi.Selim gülümseyerek arada da yanındakı boş oturacağa qoyduğu qızılgüllere baxaraq maşını sürürdü. Ele bu vaxt üzündeki gülüş gördüyü menzere ile donmuşdu. Aylin ağlayaraq Turalı qucaqlamışdı. Tural ise ona daha da berk sarılmışdı.Selim gördüyü menzereni hezm ede bilmirdi. Aylinin Turalı deyil de,onun özünü sevdiyini düşündüyü üçün özüne esebileşdi. Açıq-aydın idi ki Aylin Selimi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>