Hamı Sara, Sara deyir. Men Saranı yox seni sevirem,Aylin,-dedi ve serxoş inadı ile Aylini yaxınına çekdi,-uzan yanımda,Aylin. Men seni seven kimi sen de meni sev, ne olar. Sensiz döze bilmirem,- dedi.
Aylin önce serxoş olduğu üçün ne dediyi bilmediyini düşündü. Amma Selim inadla onu yanına çekirdi. Sevgisini etiraf edirdi.Aylinin üreyi yerinden çıxacaqmış kimi döyünmeye başladı. Sevdiyi adam onu sevdiyini deyir ve qollarına çağırırdı. Etdiyi ne derece düzgün idi, bilmirdi. Amma ona etiraz etmek istemirdi. Ona aid olamağı her şeyden çox arzulayırdı. Selimin yanında uzanaraq saçlarını oxşamağa başladı.
-Selim,men de sevirem seni,-pıçıldadı. Bilirdi ki,sabah Selim bunları xatırlamaya biler. Amma bu anın sehrini pozmaq istemirdi. Artıq bedeni istileşmeye başlamışdı.Selime müqavimet göstere bilmirdi.Selimin isti dodaqlarını dodaqlarında hiss etdiyi an özünü onun qollarına teslim etdi. O, Selimi çox sevirdi. Her şeyden çox sevirdi. Sadece bir gün de olsa, ona aid olmaq isteyirdi. Selim ise serxoş inadı ile olanları unutmuş ve sevdiyi qadını qolları arasına almışdı. Aylinin vücudunu saran öpüşler onun ağlını başından alaraq onu daha da mest etmişdi. O da Selime inadla sarılaraq ona öz öpüşlerini bexş edirdi. Ehrirasları güc geldiyi zaman artıq Aylin öz bakireliyini itirmişdi. Melefedeki qan buna sübut idi. Amma zerre qeder de peşiman deyildi. Sevdiyi adama aid olmuşdu. En önemlisi ise sevdiyi adam onun eri idi.Onlar bir-birinin sevgisinden xebersiz, qarşılıqsız sandıqları sevginin ateşinde yanırdılar.Sabah ne olacaqdı,bunu bilmirdiler.

Seni arzuladım keçen zamandan.
Seni bexş elesin istedim mene.
Men gelib isteyim seni anandan.
İznini alınca er olum sene.

<< 1 ... 7 8 [9]