bilmeden instinktiv olaraq Ehmedin ardınca gedirdi. Aniden menzile çatan ofisiant ayaq saxlayanda Bahar da ona deymemek üçün müvazinetini gücle saxladı. -Buyurun, bu da bizim aspazımız, - deye Ehmed onun qarşısından çekildi ve Bahar üzüne yenice qondurmağa hazırlaşdığı tebessümü gördüyü menzerenin tesiri ile tedricen itirmeye başladı. Ehmed Bahara ne olduğunu bilmeden arada yaranan gerginliyin tesiri altında gah heyret içerisinde olan aşpaza ,gah da dodağının ucundakı gülümseme ile ağzını sildikden sonra salfeti masanın üzerine qoyan müşteriye baxırdı. -Cox sağ olun. - Yaşar nehayet Ehmede getmek lazım olduğunu işare etdi ve üzünü yeniden Bahara teref çevirdi. -Ssen ... sen burada ne gezirsen? -Bir gün öz halalca heyat yoldaşımı görmek ve onun eli ile bişirilmiş yemekden dadmaq üçün xerc çekmeli olacağımı deseydiler gülerdim. Amma budur: men bir yere özü getmek iqtidarında bele olmayan arvadımın dalınca onun işlediyi yere gelmişem. Yaşarın ifadesinden gülüş eksik olmadan diline getirdiyi sözlerdeki kinaye o qeder qulaq kesici idi ki, Bahar dodaqlarını gemirmeye başladı. Bir-birine yene düşmen kesilen barmaqlarını nehayet azad edib -Deyeceklerin bitdise, get buradan. Menim görmeli olduğum işler var!- deye üzünü çevirib getmek istedi. Elbetde, Yaşarın heç ne etmeyeceyini düşünmek axmaqlıq olardı. Bahar gözlediyi kimi de eri onun qarşısını kesmişdi. Qolundan yapışdığı an Bahar aylardır hesretinde olduğu bu elin toxunuşundan canını qurtarmaq isteyirmiş kimi özünü arxaya çekmeye çalışdı. Eslinde ise ürek döyüntüleri aman vermirdi .Eynindeki qara rengli kostyum ve ağ rengli köynek ile heddinden artıq yaraşıqlı görünen Yaşarın üzünde seyrek tük emele gelmişdi. Bu bir il onu zahiren deyişmişdi, amma etri eyni idi. Baharın ağlını başından alan bu etir. İlahi , boynuna sarılıb ,yanaqlarını öpüşlere qerq etmemek üçün özünü gücle saxlayırdı. -Burax!- onun içini dalğalandıran bütün hisslere reğmen dişlerini qıcayaraq ancaq Yaşarın eşideceyi terzde dillendi.Yaşar sehv etdiyini

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 10 >>