anlayan biri kimi derhal elini buraxıb -Bahar, - deye onun adını astadan çekende sesindeki yalvarışı eşitmek olurdu. Bahar başını eyerek gözlerini qaçırdı. Amma getmedi. Yaşardan burada qaçsa da evde yeniden onunla üz-üze dayanmalı olduğunu bilirdi. Hem de darıxmışdı. Deliler kimi darıxdığı bu adamla her saniye eziz gelirdi ona. -Ne isteyirsen?- Baharın sesi de sakit çıxırdı. -Seninle danışmaq . Gel gedek eve. -İş saatım bitmeyib hele. Sen get ,men saat 10-da geleceyem. Yaşarın qaşları qalxdı. Yox, bu artıq hemin o Bahar deyildi. Onun incide bildiyi, özü heç ne etmeyi bacarmayan , hele de uşaq qalan hemin o Bahardan eser elamet qalmamışdı. -Bir saat tez çıxsan heç ne olmaz. -Olar!- nehayet onun gözlerinin içine baxanda Yaşar özünü itirdi. Bahar işine söz deyilmesine icaze vermeyen , öz ayaqları üstünde durmağı bacaran qadına çevrilmişdi. Yaşar içinde oynayan fırtınanın tesiri ile yoldaşını öpmek isteyini def etmek üçün udqundu. -Bahar... -Cenab Qurbanov! Men buraya oyun oynamağa gelmirem. Restoranın sahibi de men deyilem ki, istediyim vaxt gelim , istediyim vaxt da gedim. Bahar hikkesi ile erinin üzünde yaratdığı tebessümden xebersiz üzünü çevirib getmeye hazırlaşanda Yaşar celd terpenib yeniden onu elinden tutdu ve özüne teref çekdi. bahar ayaqlarının heyecandan büdrediyini hiss etdi. Bu adamın ona etdiklerini nezere aldığı halda bele bedeninin nezaretini ona hele bir il önce tehvil verdiyini unutmuşdu. -Bir ildir görmediyin erinin geri dönüşü mence kifayet qeder böyük sebebdir ki, bu gün tez çıxasan, ele deyil?- Yaşar istehzanı gizletmeden gözlerini arvadının günü-günden gözelleşen simasında gezdirdi. -Buburax mmeni... -Niye? -Men işdeyem... -Ne olsun ki? Bu senin menim arvadım olduğun heqiqetini deyişmez. -Yaşar... -Buyur,- Yaşar heç kimin olmadığı restoranda tam tek olmadıqlarını unutmuşdu deye Baharın dodaqlarına istiqametlense de xatırlatma gecikmedi. -Burada ne baş verir?- Elvin az önce metbexde sıxdığı yumruqlarını işe salmağa hazırlaşırmış kimi onların

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>