idi. Tural söhbetini de açacaqdı. "Qoy deyim özüne. Meni axmaq hesab edir ele bil. Onları el - ele ağlayan görmüşem. Sevgilerini etiraf edirdiler bir-birilerine. İndi durub mene ele baxır ki, men günahkaram sanki".Bunları öz-özüne deye - deye geldi Aylinin qapısı önüne. Qapını döymek isteyende :"Belke, yatıb", - deye düşündü. Geri qayıtmaq istedi. "Yatıbsa da, oyanacaq. Bu söhbete bu gün son qoyulacaq", - dedi ve qapını döymek yerine birbaşa qapını açıb içeri girdi.Aylin bütün çılpaqlığı ile onun önünde dururdu. Ne etdiyini anlayanda kekelemeye başladı. "Mee...meen...Aa..Ayliiin",-deyib üzünü çevirdi, sonra ani bir refleks ile özü de anlamadan bir daha geri döndü. Aylin özüne gelib:
-Selim, sen ne edirsen? Qapını niye döymeden girirsen? Sara deyileme men. Menim otağıma girdiyini yaddan çıxarmısan deyesen,-deyib eseble Selime baxdı,-Üzünü çevir. Aylinin utancaq,bir o qeder de amansız baxışları altında onu bir daha süzüb :danışmaq isteyirdim,-dedi.
Aylin onun üzünü çevirmesini gözlemeden çarpayıdan hamam xalatını götürüb geyindi. Sonra qaşqabaqlı şekilde :
-Selim, çıxacaqsan? - deyib eli ile qapını gösterdi ve başını yana çevirdi.
-Yox!!! Çıxmıram!!! Danışmalıyıq!!! Eyninde paltar var, onsuzda.
Aylin onu iteleyerek otaqdan bayıra atdı.
-Sabah danışarıq. İndi heç sene qulaq asmağa hevesim yoxdur. Sen insanı deli etmeyi bilirsen ancaq,-deyib qapını örtdü.
Qapını bağlayıb eseble öz-özüne danışdı."Bu özünü ne hesab edir bele? Bir gün Saranın yanına, bir gün menim yanıma. Başqa ne isteyir, göresen? Hele baxmağına bir bax sen bunun."
Selim onun dediklerini eşitdi.
-Yox bir. Ele ölürdüme senin üçün,-qapıya teref üzünü çevirib qışqırdı,-men danışmaq üçün gelmişdim. Senin çılpaq bedenine baxmağa yox,-çevrilib otağına girmek isteyende Aylin hirsle otağından bayıra çıxdı. Esebi şekilde gözlerini berelderek:
-Ne danışacaqsan sen he? Otağıma edebsizce girmeyin bes deyil, hele bir meni de günahkar çıxarırsan. Menim sene sözüm yoxdu daha. Sen nece insansan?
-Men bele

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 >>