gözlemeden çevrilib getdi. Bilirdi ki, mehz buna göre Bahar ona minnetdar olacaqdı. Bahar dolmağa başlayan gözlerini müdirinin küreklerine dikib , o, gözden yox oluncaya qeder izledi. Havanın soyuqluğunu toxunuşunda hiss etdiyi elleriyle gözlerinin nemini sildikden sonra Yaşarı qoyub geldiyi istiqametde gezdirdi gözlerini. Yox idi. Ne qeder qeribe olsa da, Yaşar onların arxasınca gelmemişdi. Çox gözlemeden avtobus da gelmişdi. Bahar Yaşarın ondan el çekdiyi düşüncesinin verdiyi rahatlıq , hemçinin de narahatlıq ile oturduğu boş yerde özüne geldikden bir müddet sonra gözlerini pencereden çöle tuşlayanda deliye dönmüşdü. Yaşarın maşını avtobusla eyni istiqametde gedirdi. Yaşar gözlerini qaldırıb ona baxanda Baharı deli eden hemin tebessüm yeniden erinin dodaqlarında parladı. Bir az sonra avtobusun sürücüsü ve içerideki sernişinler özünü qeribe aparan insana qarşı fikir yürütmeye, tehqir etmeye başlamışdılar. Bahar bütün bunlara çox az döze bildi. Yaşarın ne istediyi onun üçün aşkar olduğundan eve çatmasına hele xeylam qalmış avtobusdan endi. Onunla birlikde Yaşar da avtomobili bir qıraqda saxlayıb enmişdi. Bahar ile üzbeüz dayandıqlarında esebi halı adi zamandaki görüşünden defelerle cazibedar olan arvadı dişlerini bir-birine sıxırdı. -Bahar... -Bu ne oyundur ,he? Niye menim üçün her yerde, hemişe problem yaradırsan? Ne isteyirsen menden? -Seni. - Yaşar sesine helimlik qataraq dile geldi. Baharın dili tutulmuş, gözleri özünden asılı olmayaraq bir neçe defe qırpılmışdı. -Seni isteyirem, - Yaşar öne geldi ve geriye getmek isteyen Baharın elinden tutub özüne doğru çekdi. Burun-buruna dayandıqları bir zamanda Bahar onları göre bilecek biri olar deye gözlerini etrafda gezdirmek istese de Yaşar yene celd terpenib diger eliyle onun çenesinden tutub yeniden gözlerinin içine baxdı. Baharın qorxmağa sebebi yox idi, çünki düşdükleri yerde tamamile sessizlik idi. Onları göre bilecek yegane varlıqlar pişikler ve itlerden ibaret idi. Boş küçenin heç kim olmayan dayanacağında

<< 1 2 3 [4] 5 >>