sevirem. Bağışla… Cümlemi zorla tamamlaya bilmişdim, gerisini xatırlamıram… Göz qapaqlarımı yavaş - yavaş aralamağa başladığımda bir az evvel olanları xatırlamağa çalışırdım. Etrafdakı görüntü aydınlaşdıqca her şeyi yadıma düşürdü. Kenanı qucaqladığımda huşumu itirmişdim. Biabırçılıq… - Hümeyra, yaxşısan? Şükür özüne geldin. Özünü nece hiss edirsen? Kenan divanın yanında dizlerini yere qoyub mene teref eyildi. Bir elini yanağıma söykeyib dayanmadan meni sual ateşine tutmuşdu. - Yaxşıyam, narahat olma. - Hekim müayine etdi. - Hekim çağırdın? - Çox qorxdum, Hümeyra, ne ede bilerdim. Onun kömeyi ile yerimde dikelib oturaq veziyyet alarken gözüm pencereye sataşdı. Hava qaralırdı. - Men ne qeder yatmışam? - Hekim iyne vurmuşdu, ona göre çox yatdın. Kenan elindeki yastığı küreyimin arxasına qoyub daha rahat olmağıma şerait yaratdı. - Hekim ne dedi, ne olub mene? Kenan yanımda oturub baxışlarını üzümde sabitledi. - Böyük bir stres yaşamısan ve ac qalmısan. Niye ac qaldın, başa düşe bilmirem? - Pehriz saxlayırdım. - Çox gülmelisen… Yaxşı, bes qonaq getdiyin, refiqen hara baxırdı? Çiyinlerimi çekmekle yetindim, lakin Kenanın susub bu meseleni bağlamaq fikiri yox idi. - İnsan bu hala düşecek qeder nece ac qala biler? Eger qonaq getdiyin yerin yemeklerini yeye bilmirdinse, özünle yemek aparardın. - Kenan, men heç yere getmedim. Bezgince dillendim. - Ne? - Heç yere getmedim. 1 heftedir evdeyem. Hem menim refiqem yoxdur, bunu bilirsen. Hele de universitetden. - Kinaye ile güldüm - Niye yalan danışdın? - İstemedim heç kim meni yoxlasın, ne olduğunu soruşub meni danışdırmağa çalışsın. Bir sözle tek qalmaq istedim. - Baxışlarımı onun mavilerine sabitledim. - Acımı tekbaşıma yaşamaq istedim. Kenan donmuşdu, deyesen. Bir müddet meyus baxışlarlını üzümde gezdirdikden sonra başını eydi. - Mene göre oldu. Başımı etiraz menasında yelleyib dillendim. - Senlik heç bir şey yoxdur. Kenan başını elleri arasına alıb sıxmağa başladı. Onu bu cür perişan hala saldığıma inana bilmirdim. Bir an

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>