evvel qalxıb buradan getmek isteyirdim. Ayağa qalxmaq isterken Kenan qalxıb qolumdan tutdu. - Ne edirsen? - Eve gedirem. - Olmaz, ezizim. Hekim bol - bol istirahet etmeli olduğunu tapşırıb. Buradasan, yaxşılanıcaya qeder. Sene men baxacağam. Cümlesini tamamlayıb meni yeniden bağrına basdı. Yene göz yaşlarım sözüme baxmadan axmağa başlamışdı. Ona daha da qısıldım. - Seni çox sevirem, Kenan. Nisbeten aralanıb baxışlarını üzümde gezdirdi. - Men de seni çox sevirem, Hümeyra. - Barışdıq? - Barışdıq. Geri çekilib onu süzdüm. - Meni niye bu qeder çox sevirsen? Üzümü elleri arasına alıb baş barmağı ile yanağım boyu süzülen damlaları sildi. - Sevgi bezen sebebsiz yere sevmekdir. Doğrusu, sebebini men de tam bilmirem, amma çox sevirem. Belke de, en gözel sebeb ele sen özünsen, senin baxışlarındır. Zaman dursun isteyirdim. Bu an, burada zaman dursun. Sevdiyim adamın gözlerine baxaraq bir ömür dura bilerdim. - Sen indi uzan yerine, men senin üçün yemek hazırlayacağam. Sonra derman içeceksen. - Ne, hazırlayacaqsan? - Sizin döşemeli plovunuz qeder olmasa da, biz de yemek işini bacarırıq, Hümeyra xanım. Gülümseyib divana uzandım. Kenan yastığımı düzeldib üstümü örtdü. Daha sonra alınıma öpüş qondurub otaqdan çıxdı. Hal hazırda yer üzünde menden xoşbext insan tapılmazdı. - Hümeyra, Qapıdan geri dönüb sesledi. - Beli, - Men de heç bir yere getmemişdim, evdeydim. - Nece? - Seninle eyni sebebden yalan danışmışıq. Kenan sözünü deyib çıxarken, men qeh - qehelerle gülmeye başladım…
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç