Bölüm 40

Maşın öz hereketini saxlayanda Bahar etrafa boylandı. Qaranlıq küçenin , zülmet aralıqlarından birinde idiler. Heç kim yox idi, qetiyyen heç kim. Hem olsa, ne ferq ederdi ki? Gözü ehtiras odu ile kor olmuş iki aşiq heç neyi ve heç kimi gözleyen deyildiler. Yaşar maşının içinde bütün işıqları söndürdükden sonra arxaya keçdi ve elinde tutub sıxdığı şarfı buraxmayan Bahar ile üz-üze oturdu. Bahar xumarlanan gözler ile ona baxırdı. Yaşar yaxınlaşsa da ,o geri çekilmedi. Yaşarın eli onun bedeninde gezdikce bir ildir ezab çeken qadın irkilir ve ehtirasa boyun eyirdi. Ayaqlar altına düşen palto, ağ rengli uzunqol köynek, qara rengli büzqalter ile külot... Yaşar bir il ; ezablı , ağır bir il erzinde bu deqiqeni ,bu anı her gün gözlemişdi. Bahara toxunmaq, toxuna bilmek, ona aid olduğunu hiss etmek, öpmek, hezz vermek qeder şirin heç ne yox idi onun üçün. Bahar zövq alaraq alt dodağını dişleyende, onun nefesinin altında inleyende, Yaşar özünü xoşbext hiss edirdi. Hamıdan xoşbext. Axı bu bedenin sahibi o idi. Hele indi ferqine varmışdı: Bahar artıq onun tanıdığı uşaq deyildi. Onun bedeni de , intim anlayışı da qadına, esl qadına; gözel ve cazibedar qadına mexsus idi. Bu fikirler ile ona baxa bilecek başqa gözlere nifret yene Yaşarı boğmağa başladığında süretini artırdı. Baharın iniltileri ezab tonu aldığında Yaşar dayanmışdı. Güneş ilk şüalarını saçmağa başlayırdı ve Bahar başını Yaşarın sinesinden qaldırıb gözlerini bir neçe defe qırpdı. Yaşar heç yatmamışdı. Hele tam işıqlanmayan havada onun gözleri parıldayırdı. Bu parıltıda o qeder sevgi, o qeder nevaziş var idi ki, Bahar qızarmaya bilmezdi. Yaşar elini qaldırıb onun yanağını barmaqlarının üstü ile sığallamağa başlayanda Bahar gözlerini endirdi. İçi , çölü, bütün bedeni şirin titreyiş ile esir, yuxulu gözleri xumarlanırdı. Bahar özünü xoşbext hiss edirdi. Bu hissin sadece anlıq , günlük ve ya bilinmeyen bir müddetlik olduğunu bilse de, yene ele indi ,burada, onun ile xoşbext olduğu üçün xoşbext idi...

[1] 2 3 ... 6 >>