Üzlerindeki sevinci buradan bele aydın şekilde görürdüm. Mene göre çox narahat idiler, lakin indi xoşbext olduğumu görürdüler ve her ikisinin gözleri parıldayırdı. Bu gün Kenanla evlenirdim. Bir az sonra sevdiyim adam, körpemin atası resmi heyat yoldaşım olacaqdı. Onun evinin heyetinde sade nikah merasimi üçün her şey hazır idi. Bir neçe tanış ve ailelerimiz bu özel günde bizi tek qoymayıb bir araya toplanmışdı. Elimi qarınımın üstünde gezdirmeye başladım. Düzdür, evlenmeden hamile qalmış olmağım düzgün deyildi, ancaq men bundan peşman deyildim. Bu qeder yaşadıqlarımdan sonra Kenan yaralarıma derman olmuşdu. İndi aile, betnimdeki körpe ile esl yuva olurduq. - Hazırsan? Arxaya döndüyümde Kenan gülümseyerek mene doğru gelirdi. Gözleri reng kastuyum geyinmişdi ve onu inanılmaz yaraşıqlı gösterirdi. - Hazıram. Elimi dodaqlarına yaxınlaşdırıb öpüş qondurdu. - Nefesimi kesirsen. Gülümsemekle yetindim… El - ele aşağı enib qonaqlara teref gederken bir anda dayandım. - Kenan, - Ay can, - Deyer verdiyim biri mene demişdi ki, sehv etmekden heç vaxt qorxma, çünki sehv etmek insanı kamilleşdirir. Haqlı imiş. Men sehv ede - ede öz doğrumu, seni tapdım. Kenan etrafdakılara ehemiyet vermeden meni bağrına basdı.
- Seni sevirem, Hümeyra.
- Seni sevirem, Kenan…



SON.

<< 1 2 3 [4]