Ayağındakı ayaqqabılar da eynindeki diger geyimlerle uyğunluq teşkil edirdi. Ferid onun dilençi olduğuna mehz ele bu istifade müddeti çoxdan keçmiş ayaqqabılara baxaraq qerar vermişdi.
Bahar Senanı yaxınlıqdakı parkda oturacaqlardan birine eyleşdirib, özü de yanında oturdu. Aradan 5-10 deqiqe keçirdi: ikisi de yan-yana oturub , gözlerini bir nöqteye zillemişdiler.
-Bahar... Men eleye bilmirem. Alınmır...Sensiz yaşaya bilmirem.
-Yemek yemisen?- Bahar onun üzüne baxmadan soruşdu.Sesinde etinasızlıq eks-seda verse de içinde tamam başqa hissler oynayırdı.
-Ne yemek yeye bilirem, ne su içe. Derdimi ancaq bir şey dindirir, o da içki. İndi ise...indi heç o da kömek etmir. Allaha and olsun ki, çox çalışdım. Seni görmemek, seni unutmaq, rahat yaşamağın üçün bir defelik el çekmek üçün çox elleşdim, çox vuruşdum. Vallah, alınmır ,Bahar. Olmur, zibile qalsın ,mümkün deyil!- Senan elleri ile üzünü örtüb hönkür-hönkür ağlamağa başladı. Baharın gözleri dolsa da Senan terefe baxmırdı. Üreyi sızlayır; bu adama yazığı geldiyi üçün özünü qınayırdı. Senan ,sanki illerdir iş görmekden qaralmış , qartmaq bağlamış ,sümüye benzeyen elleri ile göz yaşlarını ve burnunu silib üzünü Bahara tutdu.
-Bahar, men yaşaya bilmirem. Men ölürem. Her gün, her saat , her deqiqe, sensiz keçirdiyim her an!
-Universitete de getmirsen?- Bahar onun sözünü yarım qoyub ,sonunda Senanın gözlerinin içine baxdı. Onlar solmuş , amma evvelki kimi sevgi dolu idiler. Dehşet yaşadığı o gecede bu gözler onu xumarlanaraq yeyib bitirirdi, indi ise evvelki kimi sevirdi...
-Yox, - Senan başını endirdi. - Getmirem o zibil yere. Seni menden ayıran, senin ve menim başıma bunların gelmesine sebeb ele ora girmek, oxumaq isteyim idi. Nifret edirem ,nifret!
-Senan, olan olub...
-Yox! Yox! Yox!!!- Senan sesini yükselderek qulaqlarını elleri ile örtdü .- Eşitmek istemirem, deme ,heç ne deme!
-Senan, besdir daha. Eger heqiqeten mene yazığın gelir ve meni sevirsense , öz heyatını qur. Sen illerini ali tehsil ala bilmek

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>