ezablarını yaşadan adamı görürdü qarşısında. Dili-dodağı qurudu, ayağı yerden kesildi. Bahar tamamile çaşıb qalmışdı.
-Yaşar?
-Bahar, niye?- Yaşar ikrah ile onun adını çekende Bahar qelbine bıçaq saplandığını hiss etdi sanki. - Niye her defe bele edirsen? Niye her defe sene inanmaq , güvenmek isteyende menim arxamdan vurursan?- Yaşarın qezebden qızaran gözleri hirs yaşı ile dolub qalmışdı, amma onlar süzülmürdü.
-Yaşar, bax ,indi lazım deyil. Men tecili qalxmalıyam. Yalvarıram sene. Sonra her şeyi izah edeceyem. Sadece mene imkan ver...- Bahar heyecanla onun yanından ötüb keçmek istese de Yaşar onun qolundan ele tutdu ki, qızın bütün ağrısı dişlerine yığıldı. Bahar dişlerini sıxır ,ağrıdığını diline getirir, lakin Yaşar bununla qezebini soyutmaga çalışırmış kimi barmaqlarını daha çox yığırdı.
-Q...e olduğunu yene sübut eledin!- onun sakit ses ile dişlerini sıxaraq dediyi sözler Baharın qulaqlarında partlayış eks-sedası verdi. Bir anlıq gözlerinin önü qaraldı ve özünü ayaqda saxlamaq üçün erinin onu tutan eline dayaqlandı. Yene! Yene vheç neyi bilmeden edilen mühakime ve yene ezab. Yene bitmeyen ,sonu olmayan inancsızlıq. Yaşar onu qolundan tutub maşına aparanda da ,mindirende de , yol boyu dindirmeden qaza basıb süreti artıraraq irelileyende de Bahar halının xarab olduğunu hiss edir, amma heç ne deye bilmirdi. Avtomobil tanış küçede saxladı. Bahar yorğun ve qapanmaga hazır olan gözlerini bir neçe defe ağır-ağır bağlayıb açdı ki, harada olduqlarını başa düşe bilsin ve bu baş verende başından aşağı qaynar sular endi. Hemin o cehennem. Bir daha qayıtmayacağına, bir daha heç vaxt ayaq basmayacağına inandığı, inanmaq istediyi hemin o ev. Yaşar qapını açıb onu bileyinden vehşi kimi tutanda Baharın gözü önünde burada yaşadığı her şey canlandı.
-Yox, yox, yox!- Bahar deli kimi başını yelleyir, onsuz berbad olan halı ile etiraz etmeye çalışırdı; hamısı da boşuna. Yaşar bir hemle ile onu ireli çekerek maşından düşürdü. Baharın ayaqları tutulmuşdu deye yere cökende onu

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>