telaşa düşdü. Selimin qışqıraraq, - Niye???? - demesi ile Aylin diksindi. Axı hansı ağılla o senedi açıqda qoymuşdu? Özüne esebileşdi. Selim öz - özüne nese danışaraq oturdu. Aylin Selime yaxın gelerek onu yola getirmeye çalışdı.
-Selim... Ele deyil... Mene qulaq as, - Başını aşağı salaraq oturan Selimin çiynine qoydu elini. Selim ani hereketle Aylinin elini çekib ayağa qalxdı.
-Menden boşanmaq isteme sebebin demek bu idi, - deye tekrar etdi,-mene esebileşirdin ki, boşanmamış Saranı hamile qoymuşam. Bes senin etdiyine ne ad vermek olar? Turalla hansı arada yatdın sen? - demesi ile Aylinin sert şillesini üzünde hiss etmesi bir anda baş verdi. Aylinin gözleri doldu, özünü alçalmış hiss etdi. Amma Selimi de qınaya bilmirdi. Selim ondan soruşanda ki,o gece nese olub,gerek her şeyi deyerdi. Axı boş-boş müemma neye lazım idi?Sadece bir şille ile her şeye son qoymaq istese de,bu mümkün ola bilecek bir şey de deyildi axı. Selim onu çox yaralamış olsa da,özünde de günah görürdü. Amma yene de nece düşündü ki, uşaq başqasınındı? Meger heçmi tanımadı Aylini? Eger Selimi sevmeseydi de,bele bir şey etmezdi.Qışqıraraq :
-Çıx otağımdan,- dedi ve Selimi iteleyerek otaqdan çıxarmağa çalışdı.
-Heqiqetleri eşitmek xoşuna gelmir, Aylin xanım?-Selim otaqdan mecburi çıxarılaraq qışqırdı.
-Selim, çıx!!! —dedi eseble. Gözleri eseble parıldayırdı.
-Eger boşanmağı bunun üçün isteyirdinse, olar, boşanarıq,-Deyib Selim otağına getdi.
Selimin içeri girmesi ile kamodun üstündeki stekanı güzgüye vurub sındırması bir an çekdi. Aylin sesden diksinerek Selimin arxasınca getmek istese de, getmedi.
***
Nigar Elinin baxışlarından qorxaraq ehtiyatla ayağa qalxdı. Elinin onun üstüne gelmesi ile o da geriye doğru hereket edirdi. Elinin amansız baxışlarından zalımlıq yağırdı. Nigar Eliye qorxaraq baxırdı. İllerdir Elini tanımamış olması onun qelbini daha da incidirdi.
-Eli, yalvarıram, eleme,-Nigar ağlayırdı. Çox çaresiz idi ve zalımdan aman dileyirdi. Üreyinden ona birinin kömek etmeyini

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>