baxdı. Bir - birine qezeb dolu baxışla baxdılar.
-Men yatıram, Selim. Gecen xeyre.
-Senin de...
Aylin otağına girib çarpayısında üzüqoylu uzanıb yene de ağladı. Selimden uzaq qala bilmirdi,amma yaxın da dura bilmirdi. Ne birlikde ola bilirdiler,ne de ayrı qala bilirdiler. Düşüncelerin ağuşunda ne vaxt yuxuya getdiyini de bilmedi. Selim hele de divanda oturub düşünürdü. Axı Aylini sevirdi. Aylin sevmirdi, demek, Selimi. Aralarında olanı da sehv sanırdı. Oturmaqdan bezib divana uzanaraq ellerini başının arxasına keçirdi. "Ola bilmez ki,Aylin meni sevmesin. Bir qadın sevmediyi kişiye aid olmaq istemez. Meni sevir o da. Elbette,sevir. Sadece menim elimden esebidir. Ona göre sevmediyini deyir. Başqa cür ola bilmez". Düşündüyü şeyden memnun qaldı. Sonra sevinerek dodaqaltı pıçıldadı: Uşaq menimdir. Menden ayrıla bilmezsen, hekim xanım,-gülümseyerek gözlerini yumdu.Ele burdaca yuxuya daldı.

***
Nigar pencereden baxanda Samiri maşının içinde yuxulayan gördü. Üzünde tebessüm yarandı."Nece de gözel insandır. Her bir oğlan senin kimi olsaydı,dünyada bedbext qadın qalmazdı"-dedi öz-özüne. Üreyi dözmedi ve qapını açıb çöle çıxdı,maşının qapısını döyüb Samirin oyanmağına sebeb oldu.
-Samir, menim ucbatımdan rahat yerinden olmusan. Gel evine. Evinde yat.
-Yox. Nigar, sen narahat olma. Her şey yaxşıdı. Narahat deyilem,-deyerek yuxulu gözlerini ovuşdurdu.
-Samir, xahiş edirem... - deyib xahiş dolu baxışlarla Samire baxdı.
Nigar Samirin eve gelmeyine nail oldu. Samirle danışmaq ona yaxşı tesir edirdi. Hem de o nece oldu ki, Nigarın orda olduğunu bildi? Bu onu maraqlandırırdı.
Samir eve girib divanda oturmuşdu. Nigar da onun yanında oturub söze nece başlayacağını götür-qoy edirdi.
-Samir, sen nece oldu ora geldin,-gözünden saxlaya bilmediyi yaş axdı. Celd göz yaşını silib Samire baxdı.
-Belke,indi danışmayaq bunu. Sen özüne gel. Ondan sonra...
-Yox,xahiş edirem. Danış,-dedi Samirin sözünü keserek. Bütün her şeyi bu gün öyrenib geride qoymalı idi her şeyi.
-Seninle

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 16 >>