danışmaq qerarına geldi. Selim arada Saranın evine gelir,birlikde zaman keçirirdiler. Bele günlerin biri idi. İkisi de oturub televizora baxırdı. Sara bütün günü bunun üçün özünü hazırlasa da, her şeyi demeyin zamanı çatanda yene de heyecanlanırdı. "Belke,Selim bundan sonra meni qebul etmez". Düşüncelerini bir kenara qoyaraq özünü ele alıb:
-Sevgilim, men sene bir şey demeliyem, - dedi.
-Buyur, Saram, - Selim nezerlerini filmden çekmeden Saraya cavab verdi .
-Selim... - Sara Selimin diqqetini yayındırmaq üçün televizoru söndürdü..Selimin teeccüblü baxışları altında Sara ağlamağa başladı...
-Saram menim ,ne oldu?-deyib gözlerini sildi...
-Selim, belke de, bunu eşidenden sonra sen menden ayrılacaqsan. Men seni anlayacam... Ne olsa da ,senden gizlede bilmerem. Bir müddet sonra biz evleneceyik.. Bunu demeliyem, - Selimin suallarla dolu baxışları altında her şeyi etiraf etdi,-Selim men iki il önce tecavüze meruz qalmışam,-deyib ağlamağa başlayanda Selim teeccübden berelen gözlerini Saranın ağlayan gözlerine zilledi.
-Sara!!! Bu ne demekdi!!! Ne danışırsan!?!?
-Bilirdim, meni qebul eden deyilsen. Ailenin meni istememesi, eslinde, düzgündür. Menim kimi rezil bir qadını...
-Sara, sus.. Ele deme, - deyib ağlayan Saranı qucaqladı,-ele deme.Kim olub ? Mene niye indi deyirsen?
-Daha önce demeye çalışdım,amma deye bilmedim,-hele de ağlamağa davam edirdi.
-Yaxşı,Sara. Ağlama. Her şey düzelecek narahat olma. Bes kim idi, o?
-Sevdiyim olub,-deyerek başını aşağı saldı,- ona inanırdım,amma mene tecavüz etdi,-gözlerinden axan yaşları saxlaya bilmirdi. Bir anda keçmiş günler gözünün önünde canlanmışdı. Atası,anası,onlar ve o...
-Yaxşı,sakitleş. Sakitleş. Düzelecek. Narahat olma.

***
Sara eseble evde o yan-bu yana gezişende qapının zenginin sesini eşidib sevindi. Qapını açaraq "Selim" dedi. Ele o an gülüşü üzünde donuq teeccübe döndü.

Qismet bele imiş, ne edim axı?
Seninle yollarım kesişe bilmir.
Bir gülen mehebbet görmedim axı,
Seni de qelbimden sürgün etdirir.

<< 1 ... 14 15 [16]