keçirdi.Amma kömek edecek heç kim yox idi. Tekbaşına idi. Eli Nigarın qorxaq nezerlerinin müşayieti altında onun üstüne yeriyib zerbe ile onu yere yıxdı. Geyindiyi köyneyin yaxasını cıraraq:
-Bilmirsen ki, çox naz aşiqi usandırır,-dedi,-Sen öz xoşunla menim olsaydın, seni indi aldatmazdım,-deyib Nigarın koftasını bütünlükle çıxarıb sinesini mecburi öpüşlere qerq etdi.Nigar avazı çıxdığı qeder qışqırsa da,kömeksiz idi. Nigar daha berkden qışqıranda Eli onu vurmağa başladı.
-Sesini kes. Elimden qurtula bileceyini sanırsan? Sehv edirsen. Heç kim seni xilas ede bilmez,-deyib Nigarın axan göz yaşlarına mehel qoymadan ona tecavüz etmeye çalışdı.
Elinin nefesini boynunda,ellerinin temasını bedeninde hiss etdikce iyrenirdi Nigar. Bir vaxtlar "sevirem" dediyi insandan iyrenirdi. Elinin elinden qurtulmağa çalışdıqca Eli onu döyürdü. Qurtula bilmirdi o eclafdan. Çareni sadece yalvarmaqda görürdü.Yalvarsa da ,bu zalım varlıq ona mehel qoymadan öz ehtirasını söndürmeye çalışırdı. Nigar çırpındıqca haldan düşür,gücsüzleşirdi,amma heç neye nail ola bilmirdi.Dodaqlarında onun öpüşünü hiss etdikce üreyi bulanır,ödü ağzına gelecekmiş kimi olurdu.Namusunu bu xain insandan xilas ede bilmirdi. Axırda qolları Elini özünden uzaqlaşdırmağa çalışmaqdan taqetden düşdüyü an Eli Nigarın bakireliyini pozaraq her şeyi sona çatdırdı.O, öz çirkin emelini sona çatdırıb Nigara sahib olmuş, bu mübarizeden qalib çıxmışdı. Nigarın dünyası artıq qaralmağa başlamışdı. O,indi müqavimet etmeden sadece ağlaya bilirdi. Çünki üstündeki bu eclafdan qurtulmaq mümkün deyildi. Nigar sakitce qarğışlar yağdırır ve ağlayırdı. Artıq Nigar evvelki Nigar deyildi. Heyatının işıqlarını söndüren Eli,eslinde,onun sadece qızlığını deyil, geleceyini de almışdı elinden.Eli İşini bitirdikden sonra üzünü ağlayaraq qarğış yağdıran Nigara çevirib :
-Ağlama. Bele olmasını sen istedin, - dedi.
Nigar ayaqlarında, qarnında hiss etdiyi ağrıdan üzünü turşudub ağlayırdı. Divandakı qan lekelerine baxdıqca daha möhkemden

<< 1 2 [3] 4 5 ... 16 >>