Serxoş olmuşam, - deyib sert baxışlarını Aylinin bütün simasında gezdirdi. Aylin qürur etdikce Selim daha beter bürünürdü qürura.
Aylin eseble gülerek:
-Menem günahkar? Men etmişem her şeyi? - deyib ağlamağa başladı. Hamilelik onu daha da hessas etdiyi üçün her şeyden ağlayır,her şeyden esebileşirdi... Men senden heç ne istemirem, Selim. Mene heç ne lazım deyil. Ayrılacağıq. Sen öz yoluna, men ise yoluma gedecem,-deyib nefesini derinden aldı,-Men bele olsun, istemirdim, Selim, - deyib yaşlı gözleri ile Selime baxdı ve yeniden divanda oturdu,-o gece meni sevdiyini demişdin. Sehv idi bilirem. Men sadece meni sevdiyini sanmışdım. Başqa heç ne düşüne bilmedim o an men. Özümü sene teslim etmemeli idim,bilirem. Oldu,ne edim? Seheri gün her şeyin yaxşı olacağına ümid edirdim,amma sen heç ne xatırlamadın. Ona göre de men sene heç ne demedim. Deye bilmezdim. Lenet olsun. Bele alındı. Men senin Sara ile arana girmek istemirem. Senden heç bir gözlentim yoxdu,-deyib otağına getmek üçün divandan qalxmaq isteyende Selim onun qolundan tutub divana oturtdu.
-Otur. Qaçmaq yoxdu,-dedi sesinin sakitliyini pozmadan.
-Selim, çox yorulmuşam bu olanlardan, - dedi.Gözlerinden yene yaşlar sel kimi axdı,-Menden onu aldırmağımı isteme,- bu çaresiz baxışlar Selimin üreyini titredirdi.Sevdiyi qadını bele görmeye döze bilmeyib ona bir az yaxınlaşıb möhkem - möhkem qucaqladı.Ayline sarılan qollar onu var gücü ile özüne sıxmışdı.Aylinin ağlaması Selimin qelbini param-parça edirdi. Ne desin, nece etsin, bilmirdi. Aylinin gözünde ise yaş qurumurdu. Aylin ağladıqca Selim onu daha möhkem qucaqlayırdı. Sanki ona möhkem sarıldıqca bütün problemler geride qalacaqdı. Her şey sona çatacaqdı. Selim Aylini itirmek istemirdi. Elece Aylin de Selimden ayrılmaq istemirdi. Amma qarşılarında olan keçilmezler onlara qovuşmağa imkan vermirdi. Nece edecekdiler???
-Sen delisen?-deyib Aylinin üzünü ellerinin arasına aldı ve sonra gözünden axan yaşları silerek,-Men bele şey ederem heç,Aylin? Ne danışırsan sen?

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 16 >>