Ağlama, yaxşı?-dedi ve Ayline sarıldı,-Bağışla meni...Men bayaq ele demek istemedim.Burda sen günahkar deyilsen. İkimizde de sehv var, elbette ki,- Aylin Selimden aralanıb başını aşağı dikdi. Selim onun çenesineden tutub başını qaldırdı. Aylin gözlerini çekdi,-Aylin üzüme bax!!!Bele etme!!!
Aylin heç ne demedi. Sadece Selime keskin ve küsgün baxışlarla baxdı. Sonra da yuxarı çıxmaq istedi. Selim divandan qalxıb Aylinin önüne keçdi.
-Aylin, bele etme!Bele baxma mene!!! Üreyim, onsuz da, parçalanıb. Sen de bele eleyib dağlama üreyimi.
-Selim, imkan ver, yuxarı çıxacam!!!-deyib getmek istedi. Selim Aylinin elini tutub özüne doğru çekdi ve üzünü ovucları arasına aldı . Selimin isti nefesini üzünde hiss etdikce üreyi süretle çırpınmağa başladı.
-Selim.. - dedi sakitce. Bezmişdi her şeyden. Sadece sakitlik isteyirdi.Onun sakitliyi ise Selim idi, - Men bezmişem. Bu evlilikden de, problemlerden de... Her şeyden bezmişem, - pıçıltı ile danışırdı. Danışmağa da taqeti yox idi.
-Düzelecek her şey...- yeniden Ayline sarılmaq istese de, Aylin onun elinden sert şekilde çıxıb üzünü çevirdi.
-Nece? Hee, nece düzelecek? Biz bir-birimizi sevmirik. Bu olan da bir sehv idi. Onun neticesinde de hamile qaldım. Bu qeder. Başqa heç ne yoxdu,-arxası dönük şekilde danışırdı. Gözünden axan yaşlar ise qurumurdu. Eslinde, Selime onu sevdiyini demek isterdi. Amma Selimin sevgisinden xebersiz idi. Selim hele de sevdiyini dememişdi. Selimin ona mecbur olaraq onunla birlikde olmağını da istemirdi.Selimin sadece onu sevmeyini, mecbur olaraq deyil,severek onunla olmağını isteyirdi. Selimin onu ve uşağını yük kimi görmeyini istemirdi. Ona göre de üreyinden keçenleri deye bilmedi. Sonra da Selime çevirdi üzünü, - Sevmirik. Ele deyil? - bunu soruşanda düşünürdü ki, belke, o geceki kimi sevdiyini deyecek. Ümid edirdi. Axı demişdim,insan arsız varlıqdır,yox yerden ümid etmeyi sevir. Sonra da o ümidle qalxdığı yükseklikden bir zerbede yere çırpılır.
-Düz deyirsen.Sevmirik,-keskin şekilde Ayline

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 16 >>