Bölüm 42

Otağın etri onun uzun müddetdir istifade edilmediyinden xeber verirdi. Baharın da gözlerinden önce burnu bu etre reaksiya vermişdi. Üz-gözünü turşudaraq ayılmağa başladı ve harada olduğunu başa düşe bilmek üçün dikelmeye çalışdı. Yaşar pencerenin qarşısında dayanmış, elleri belinde ne ise izleyirdi. Eslinde ise gözlerinin qarşısında tamam başqa şeyler canlanırdı. Bahar eli ile başını tutdu ve alnını qırışdırdı. -Yaşar...- sesi eşidilmeyecek qeder sakit idi.- Yaşar, men hardayam? Baharın gözleri evvelce etrafda, sonra da uzandığı yerde gezdi. Nehayet, o az önce baş verenleri xatırlaya bilmişdi. Dehşet saçan gözleri bu defe böyümüş şekilde erine tuşlandı. -Yaşar, meni buraya niye getirmisen? Men ..men getmek isteyirem. Yaşar... -Bunu senden boşanım deye etdin ,he?- Yaşar sonunda gözlerini pencereden çekib Bahara baxdı. -Bu hefte sonu atama boşanmaq istediyini deyende men de razılaşım deye, he? Amma men senin istediyin kimi etmeyeceyem! Eşitdin? -Yaşar,qulaq as mene. Men oraya... -Neye qulaq asım, neye?- Yaşar çemkirdi. Baharın qorxudan qalxan çiyinlerinden tutan Yaşarın barmaqları qızın ince derisini incitse de buna mehel qoymurdu. -Senin növbeti defe mene nece xeyanet etdiyine? Niye? Bahar, niye her defe bele edirsen? Meni, tek meni sevmek senin üçün bu qeder çetindirmi? -Yaşar, - Baharın gözünden enen damla aşağı doğru diyirlendi ve çenesinde hereketini saxladı.- Men ancaq seni sevirem. Men... Men sene heç vaxt xeyanet etmemişem, heç vaxt da etmerem. Ah, nece inanmaq isterdi bu saf gözlere ,bu göz yaşlarına ve onlarla birlikde deyilen sözlere . Nece inanmaq ,nece güvenmek isterdi Yaşar bütün bunlara. Heyhat, alınmırdı. Öldürmüşdü Bahar hamısını. Bağışlamaq üçün, bağışlanmaq üçün gec idi. Zehere dönüb qalan qürur hissi imkan vermirdi ona. -Oraya Senan üçün getmediyini de o zaman. O eclafın evinin orada olmadığını de ,deye bilirsense!- Yaşar qızın çiyinlerini sert şekilde iteleyib geri çekildi. Bahar ağlamağa davam edirdi. -Men izah ede bilerem. Men

[1] 2 3 ... 7 >>