günahkar olduğunu bilmek Yaşar üçün dözülmez idi. Zeher olub qanına işleyen bu fikirler deqiqeler ile beyninde fırlandı, fırlandı, amma özüne yer tapa bilmedi. Yaşar zerfi açdı. Buna ixtiyarı yox idi ,bilirdi. Amma oxumağa başladığında dayanmaq üçün artıq gec idi. "Bahar. Menim sarı gelinim. Bilmirem oxuya bileceksen bu mektubu ya yox. Ferq etmez. Gelmedin. Bu gün de gelmedin ve mene yaşamaq üçün sebeb qoymadın. Daha niye yaşayım ki? Hemin günden sonra menim yaşamağa ne sebebim var ,ne haqqım. Seni tamamile itirdiyim günden beri men onsuz yaşamırdım. Sadece nefes alırdım. Ümid edirem gedişim seni xoşbext eder. Bu qısa ömür erzinde ancaq 2 il xoşbext oldum men. O da sene sarı gelinim demeye , sene toxunmağa ixtiyarım olduğu vaxtlarda. Seni öpmeye bele qıymadığım halda başına getirdiyim iyrenc idi, dözülmez idi. Özümü buna göre bir ömür boyu daha günahlandıraraq yaşaya bilmeyecekdim. Sen meni bağışlamağmdıgın halda men nece özümü bağışlaya bilerdim? Yaşadığım zaman erzinde özümü bağışlatmaq evezine daha çox nifret qazandım ve buna göre gedirem. Ümid edirem meni ölümümden sonra bağışlaya bilersen. Senin erini nece sevdiyini bilirem. Bunu o özü bilmese de men çox yaxşı bilirem. Size xoşbextlik arzu edirem. Menim sene vere bilmediyim xoşbextliyi o sene verir ve verecek, eminem. Seni hemişe sevmişem. Senin ve hemişe senin Senanın."

<< 1 ... 5 6 [7]