Bolum 23

Yaşadıqlarımız o qeder çetin olur ki, sanırıq ki, bundan daha beteri ola bilmez. Sonra ise daha da beteri gelir. Yene de, bundan acılısı ola bilmez kimi gelir bize. Şükr etmirik heç neye. Bizden de pis veziyyetde olanlar olsa bele,şükr etmirik. Naşükürlük edib üsyana el atırıq. Allah kimseye daşıya bilmeyeceyi yük vermez! Eger yaşayırıqsa,acı da,şirin de dadmalıyıq. Yaşamaq ele acı çekmekdir, eslinde. Heyata verdiş olmaq ise mümkün deyil. Acılara verdiş ola bilmirik.Ölene qeder ağlayırıq, üsyan edirik,esla heyatla barışmırıq,onun qanunları ile yaşamırıq. Kimi bu üsyandan qalib çıxır, kimi de meğlub.
***
Kazım bey qapıda dayanıb Saraya qezeble baxırdı.
-Ooo, Kazım Melikzade. Sizi gözlemirdim,-Sara halını pozmadan sözüne davam etdi,-Yoxsa qırdığınız çerçivemi getirmek üçün gelmisiniz?- deyib qehqehe çekmeye başladı.
-Sen nece qadınsan?-deyib Saranın üzüne zilledi sert baxışlarını,-Çerçiveni men qırmamışam.
-Ele bilirdim, pencereden qaçmaq fikrine düşmüsünüz bu yaşda,-deyerek ürekden güldü.
-Sara, besdir. Ciddi ol. Men senin tayın deyilem.Sene xeberdarlıq edirem, keçen defe de dediyim kimi el çek oğlumdan. Keçen defe Selim yalnış başa düşmesin deye gizlendim. Aramız deyerdi.
-Uff neyse ,Kazım Melikzade,-dedi ve üzünü turşutdu. Bezgin ifade ile ona baxıb,-Oğlunuzla biz ayrılmışıq,-dedi.
-Keçen gelişimde de ele demişdin,- deyerek sınayıcı baxışlarını Saranın üzünün her cizgisinde gezdirdi.
-İnanın ,bezmişem. Men de insanam. Siz menim haqqımda ne bilirsiniz axı?Menim başıma gelenlerden xeberiniz yoxdur,ona göre de meni qınamaqdan,alçaltmaqdan el çekin,-dedi ve gözleri doldu. Dodağını dişleyerek ağlamağına mane olmaq istese de,bu cehdi boşa çıxdı. Gözünden yaş axdıqca Sara qışqırdı,- Siz de özünüzü müqeddes göstermeyin. Men sizi tanıyıram,-deyib qezeb saçan baxışlarını Kazımın qezebli baxışlarına zilledi.
-Oğlumun yaxasından düş. O, evlidir. Sen evli bir kişinin arxasınca qaçmaqdan utanmırsan meger?
Sara önce istedi ki, her şeyi Kazım beye danışsın.

[1] 2 3 ... 12 >>