Bölüm 43
"Seni hemişe sevmişem. Senin ve hemişe senin Senanın."
Bahar elindeki kağızı sıxdı. Özünü çöle atmağa telesen göz yaşlarını gücle saxladı. Yaşarın qarşısında ağlamayacaqdı. Ona bu mektubun her hansısa tesir etdiyini qetiyyen göstermeyecekdi. Arxası ona dönük, yatağın bir qırağında oturan Yaşar yaşam belirtisi vermirdi. Gede bilmek üçün ayaqları yer tutmadığı kimi danışa,bir söz deye bilmek üçün dili de tutmurdu. Bahar sıxdıqca kağızın sesi sessiz otaqda eks-seda verirdi. Bir az sonra bu sese kicik hıçqırıq ve burun çekmelerin sesi de qatıldı.Yasar çevrilende Bahar elleri ile üzünü tutub göz yaşlarına boğulmuşdu. Ona doğru uzanan eli bir xeylaq havada qaldı. Toxuna bilmedi. Bahar onun yoldaşı, onun qadını idi, amma indi, bu an ona aid deyildi . İndi öz keçmiş sevdiyi üçün ağlayan bu genc qız erine ne qeder ezab verdiyinden xeberdar olsa da ,elinden heç ne gelmirdi. Bahar ona bu hissi yaşatmamaq üçün elinden geleni etdi. Yaşarın damarlarına zeher kimi tez işleyen qısqanclığı onun qanından sovurub çıxarmaq üçün bu zamana qeder etdiyi her şeyi yerle bir etdi. Özünden asılı olmadan heyatının 3 ilini onu severek yaşadığı, son iki ilinde ise en çox nifret etdiyi adam üçün göz yaşı tökdü. Yaşar ani hereketle otaqdan çıxanda Bahar yatağa uzanıb sesinin eşidilmemesi üçün başını balınca sıxdı ve daha berkden ağlamağa davam etdi. Ne olursa ,olsun; o, Senanı xilas etmeli idi, lakin etmedi, ede bilmedi. Günahkar ne Yaşar idi, ne o. Bütün bunlar sadece Baharın hemişe qara yazılan taleyine göre idi. O heç vaxt xoşbext ola bilmeyecekdi...
Hefte sonu gelib çıxmışdı. Bu heftenin ne qeder uzun çekdiyini; bir hefte erzinde 1 ilde bele yaşana bilmeyecek qeder çox hadise yaşandığını ancaq Bahar ile Yaşar bilirdiler ve onlar özleri bütün bu hadiselerin episenterinde olmuşdular. Cemi bir hefteye bütün problemler hell olunduğu kimi, keçmişin çekilmeyen kölgesi neticesinde geri qayıtmış, bir hefteye bir can bu dünyanı terk etmiş, bir hefteye bütün hissler dirilerek ,yeniden ölmüş

[1] 2 3 ... 12 >>