düşünürdü. İndi ise adice fikir bele onu xoşbext edirdi. Bu balaca varlıq onun üçün ümid işığı idi. Yaşar ile aralarında bütün problemleri hell ede bilecek qeder böyük güce sahib olan balaca varlıq...
Yaşar ise bütün bunlardan, Baharın sevincinden tamamile xebersiz bütün problemleri unutmaq ve aradakı gerginliyin sovuşmağı ümidi ile çıxış yolunu evden qaçmaqda axtarırdı. Bahar ile son söhbetden sonra neinki danışmış, heç üz-üze gelmemişdi. İkisi de qaçırdı. Söhbetden, danışmaqdan, mesuliyyetden... Yaşar haqsız olduğunu bilir ve boynuna alırdı, lakin bununla beraber hele de Bahara acıqlı idi. Çünki hele de onu günahkar hesab edirdi. Hele de deliler kimi qısqanırdı. Ölmüş insana qarşı yoldaşını qısqanan ere sadece psixoloji xeste kimi baxılmalı idi belke de, amma özüyle bacarmırdı.Baharın bir damla göz yaşının bele başqa bir kişi üçün axmasını bilmek, düşünmek onu deli edirdi. Belke Bahar hele de sevirdi Senanı? Belke erini heç vaxt sevmemişdi? Ah, deli suallar ve şübheler. Zehere döndermişdi onun bütün heyatını. Yaşar bilirdi ki Nurayın qoyub getdiyi çapığın izi onun yeniden 5 il bundan önceki Yaşar olmasına imkan vermeyecekdi. Sağalmayacaqdı onun inamsızlıq adlanan yarası. İl sonu yaxınlaşdığı üçün o bütün işleri hell etmek qerarına gelmişdi. Bütün arxiv senedleri qarşısına yığıb hamısını bir-bir nezerden keçirirdi. Gece yarısını keçmişdi, Yaşar ise eve getmek fikrinde deyildi. Ofisde ondan ve mühafizeçiden başqa heç kim yox idi. Keçen ile aid sened qovluqlarından birinde ağ zerf tapanda bir müddet key kimi elindekine baxdıqdan sonra nehayet açdı ve iki vereqden ibaret zerfdeki desti-xetti derhal tanıdı. Mektub Bahara aid idi. Bir il önce onun heyat yoldaşı Yaşar üçün mektub yazıb verdikden sonra defelerle oxumasını xahiş etse de onu eşitmemişdi. Hemin erefede gözünün önünü tutan qısqanclıq ve qezeb ile Baharı cezalandırmağa başı o qeder qarışmışdı ki, mektub haqqında tamamile unutmuşdu. Elleri ese-ese vereqleri açdı ve onu seven qadının bir il önce erine yazdığı

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 12 >>