üzr mektubunu oxumağa başladı.
"Yaşar, bilmirem nece başlayım, bilmirem ne yazım ki , sene her şeyi olduğu, daha doğrusu lazım olduğu kimi ifade ede bilim. Men hele çox uşaq idim. Senan ile tanış olanda hele mektebde oxuyur, bütün boş vaxtımı da qoyun-quzunu otlağa aparıb ,getirmekle meşğul olurdum. Hele çox balaca olan qızın onu uzaqdan uzağa izleyen ve arada xoş sözler söyleyerek yaxınlaşmağa çalışan ilk oğlana aşiq olması ne qeder asandır bilirsen yeqin. Xeyr, men aldadılmadım, qetiyyen yalan vedlere,sözlere inanıb axmaq kimi layiq olmayan insana vermedim sevgimi. O da meni sevirdi. Gözlerinde, sözlerinde, menim üçün etdiyi her şeyde görerdim men onun sevgisini. Amma ikimiz de uşaq idik hele. Zaman keçdikce böyüyürdük ve sevgimiz de zamanla artırdı. 3 il idi ki, men Senanla saatlarımı keçirir, atamla, anamla, refiqelerimle etmediyim en maraqlı söhbetleri edirdim. Ona bağlanmışdım. Üreyimdeki bütün sevgini verecek qeder, onunla evleneceyimiz günü xeyal ede bilecek qeder sevmişdim . Belke de sadece sevdiyimi düşünürdüm. Çünki esl sevginin ne olduğunu men seninle öyrenmişem. Esl sevginin , qarşılıqsız saf sevginin... Yaşar bizim evde ilk defe senin adın çekilende men seni görmeden nifret hiss etmişdim. Senin menden 11 yaş böyük, evli olub dul qalmış biri olduğunu bilirdim. Üzünü heç vaxt görmemiş, sesini eşitmemişdim, ancaq sene bütün qelbimle nifret etmeyim üçün birce defe adını gelecek erim olaraq eşitmeyim kifayet idi. Atam, neinki atam, hemçinin bütün kend menimle Senan arasında olanları bildiyi , tanıdığı, hörmetle qebul etdiyi halda aniden meni başqasına ere vermek qerarı alınmışdı. O zaman Fateh emiye olan nifretimi de bu vereqe yazmaqla bitmez. Halbuki indi men onu atamdan da çox sevirem belke. Bes seni? İndi sene nifret etmek? Yeqin ki, sen nifret ede bileceyim en son insan olarsan..."
Yaşar elindeki vereqi sıxdı. Bu vereq kimi üreyi de açılmaz qırışlar ile örtülmüşdü. Bir il evvel bu sözleri yazan qız bilmirdi ki, bir neçe gün sonra eri ona en pis

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 12 >>