ezabları yaşadaraq nifret edilmesi lazım olan ilk insana çevrilecekdi heyatında. Eli ile alnını ovub yeniden vereqi açdı ve oxumağa davam etdi, bu çox çetin olsa da ...
"Seninle evleneceyimiz qerarı menden soruşulmadan verildikden sonra atam evden çıxma qadağasını sözle olmasa da mal-qaranı otlağa özü aparmaqla ve ya anamı göndermekle qoymuşdu. Men Senanla her gün eyni saatda eyni yerde görüşerdim ve bilirdim ki, meni her gün orada saatlarla gözleyir. Gede bilmemek, heç ne ede bilmemek ,meni üzürdü, çox üzürdü. Yazıq anam da bu qayğılarımı görüb bir gün meni işlerinin çox olması behanesi ile evden buraxdı. Senani nece sevdiyimi o da yaxşı bilirdi, amma atama qarşı çıxmaq onun elinde deyildi. İndi ikisi de peşmandırlar ,bilirem. Amma indi men onlara minnetdaram. Ne yaxşı ki, onlar bunu edib ,esl sehv olan yoldan meni çekindirmişdiler. Senana her şeyi danışdığım halda o mene şehere oxumağa getmek üçün atasından nehayet icaze ala bildiyini deyib çox üzmüşdü. Kaş ki, o zaman onu buraxsam ,ele o üzüntü ile ayrılsaydım. Belke de günah özümde idim. Ondan ne ise etmesini istedim. Şehere nece getmek istediyini bilirdim. Ere gedib ,ona yaxşı yoldaş olmaq ve erime en sevdiyi yemekleri bişire bilmek üçün metbexden ayrılmayan menden ferqli olaraq Senan her zaman oxuyur, oxuyur ,durmadan oxuyurdu. Elinden kitab hetta otlaqda da eksik olmayan biri idi o. Men de ona her zaman destek idim. Amma o zaman sevincini sevdiyim insan ile bölüşe bilmedim. Belke de onu o qeder çox sevmediyimden idi hamısı. O zaman hele başa düşmürdüm. Atası Murad kişi icaze vermirdi oğluna ki, sehere getsin. Düşünürdü ki, getse ,gelmeyecek ve pis yola düşecekdi. Haradan bile idi ki, bunun üçün şeher ve kendin ferqi yox idi. İnsanoğlu pis yola her zaman ,her yerde düşe bilerdi.Onu dile tutmaq üçün Senan elinden geleni edirdi. Qonşular da durmadan ona oğlunun çox ağıllı olduğunu xatırladır, bu cür oğlanı serf etmemesini isteyirdiler. Men de onun şehere gedib oxumasını isteyenlerden idim ,amma yanında özümün

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>