tutulsun.
-Men kimse bundan xeber tutmasın deye polise getmedim. Amma,deyesen,o,bunu ferqli menaya yozub. Düz deyirsen,men gerek nese tedbir görüm,-dedi. Artıq düşündüyü şeyi heyata keçirmeyin zamanı geldiyini düşünürdü. Bele davam ede bilmezdi çünki. Heyatını qorxaraq yaşamaq istemirdi.
***
Qapının döyülmesi ile Seyran xanım derhal qapını açdı. Oğlunun yolunu gözleyirdi bayaqdan beri. Ona göre de qapıda gözleyirdi onun yolunu. Uzun zaman idi, oğlunu görmürdü. Qapını açan kimi gülümseyerek:
-Ay xeyirsiz, haralardasan?-deyib öperek oğlunu qucaqladı.
-Heç işden gücden vaxt tapa bilirem ki, anam,-Selim uşaqlara xas şekilde üz ifadesini deyişib mesum bir baxışla anasına baxdı.
-Keç, otur, görek. Necesiniz? Neynirsiniz? Aylin necedi axı?
-Yaxşıyıq, ana. Bizde her şey qaydasındadır,-sonra pıçıldayaraq,-ana,menim emanetimi hazırlamısan? - deyib anasına baxdı.
-He, hazırdı. Sen onu neyleyeceksen? - deyerek cavabı gözlemeden oturduğu yerden qalxıb celd yuxarı qalxaraq Selimin "emanetini" getirdi.
-He, de, görüm,ne edeceksen onu?Uzun zamandır heç ona toxunmursan da, -deyib hiylegercesine oğluna baxdı.
-Ana ele baxma,- Selim şen qehqehe ataraq, - Ayline sürpriz elemek isteyirem, ana,-deyerek gülümsedi. Özünü evveller heç bele xoşbext hiss etmemişdi. İndi hiss etdiyi xoşbextliyi heç ne ile müqayise bele ede bilmirdi. Bütün dünyaya öz sevgisini bağırmaq isteyirdi. Her kesle Aylin haqqında danışmaq isteyirdi. Ona olan vurğunluğunu,onun mesum baxışını, uşaq saflığı olan gülüşünü... O,Aylini her şeyden çox sevirdi...
-Uzun zamandır seni bele xoşbext görmürdüm. Sevinirem ki, bele xoşbextsen, oğlum. Xüsusi bir hadise baş vermeyib ki?-deyib oğlunu menalı şekilde süzdü.
-Canım anam, - deyerek başını sakitlik tapdığı anasının sinesine qoydu,-Bu ara ,doğrudan da,çox xoşbextem,ana. Çünki aşiqem. Sevirem.
Anasının üzü bir anda tutqunlaşdı,-Selim ne danışırsan? Nece yeni ?Kime aşiqsen?-deyerek gözlerini berelderek Selime baxdı.
-Ana,men Ayline aşiqem. Başqasına yox. Öz heyat

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 12 >>