onların xatire kimi qala bilecek şekilleri yox idi. Sadece hafizelerde qalan bir neçe yaddaqalan gün idi xatire. Heç Aylinin şekli bele yox idi onda. Sadece bir neçe gün idi sevgilerini etiraf etmişdiler ve şekil çekdirmemişdiler. En qeribesi ise sosial şebekelerde bele bir-birinin dostluğunda olmamaqları idi. Heç olmasa ordan Aylinin şekillerine baxa bilerdi. Telefonu da anasıgilde qalmışdı. Ayline aid heç neyi yox idi. Bir tek Selime hediyye etdiyi suvenir var idi. Başqa heç ne. Bir-birini delicesine sevmelerine reğmen sanki en uzaq iki insan idiler.Bunu düşünende qışqırmağa başladı. Eline keçen stekanı vurub sındırmaq isteyende stekana baxdı. En son Aylin o stekanda su içmişdi. Hetta stekanın dibinde su da qalmışdı. Selim stekanı sığallamağa başladı. Bele Ayline toxunduğunu düşündü .Sonra qulaqlarında Aylinin çığırtısını eşidib qulaqlarını elleri ile tutdu. Peşiman idi onu tek qoyduğu üçün. Peşimançılıq onu mehv edirdi.

Seni tenha qoydum, bağışla meni.
Sahib çıxmadım men bizim sevgiye.
Baxma ele küsgün,döze bilmirem.
Üreyim ağrıyır bu sessizliye.

<< 1 ... 15 16 [17]