olacaq,narahat olma,-deyib sevdiyi qadını teselli etdi Samir.
***
Uzun zamanın ardından hekim emeliyyatı bitirib otaqdan çıxanda bütün her kes onun qabağına qaçdı.
-Hekim, Aylin necedir,-Selim hamını qabaqlayıb ilk önce soruşdu.
Her kes hekimin ağzından çıxacaq sözlere hakim kesilmişdi.
-Veziyyeti indi yaxşıdır. Qan çox itirmişdi.Körpesini heç cüre xilas ede bilmedik, - teessüfle baxıb sözüne davam etdi,-İndi ise Aylin xanım yatır. Bir azdan özüne gelecek. Keçmiş olsun her kese.Esas odur, Aylin özü yaxşıdır. Uşağınız yene olar,-deyerek Selime teselliverici baxışlarını zilledi.
Selim özünü tox tutmağa çalışsa da, körpesini itirmek onu çox incidirdi. Üreyini ağlayaraq boşaltmaq üçün bayıra çıxıb tenhalığa çekildi. Bir müddet ayaq üste dayandı, sert esen küleyin üzüne çırpılması ile tutmağa çalışdığı çaresiz yaşlar yanaqlarından süzülmeye başladı.
-Men sizi qoruya bilmedim. Meni bağışla, körpem. Meni bağışla,-heç bele ağlamamışdı Selim heyatı boyu. İndi üreyinde qopan fırtınalar üzüne deyen külekden daha sert esirdi. Qelbi parçalanmışdı. Ayline bu heqiqeti nece deyecekdi? O, bu yüke nece dözecekdi? Selim düşündükce deli olurdu."Qoruya bilmedim sizi" - deyerek ağlayırdı. Sakitleşdikden sonra Selim Aylinin qaldığı otağa geldi. Anası Aylinin baş terefinde oturub ağlayırdı. Selimi görüb onu qucaqladı.
-Her şey yaxşı olacaq,Ayla xala,-deyib Selim qaynanasının saçlarını sığalladı. Daha sonra Ayla xanım Selimle Aylini tek qoymaq üçün bayıra çıxdı. Selim Ayline yaxınlaşıb elini tutub dodaqlarına yaxınlaşdıraraq uzun öpüş qondurdu.Saçlarını sığallayıb Aylinin sağ qalmağına göre Allaha şükr etdi. Daha sonra çarpayının yanındakı stulda oturub Ayline tamaşa etmeye başladı. Bir müddet sonra gözüne yuxu getdi.
Aylin gözünü açanda xestexanada olduğunu görüb celd qalxmaq isteyende birden qarnında şiddetli ağrı hiss edib zarımağa başladı. Selim Aylinin sesine oyanıb onu oyanmış görünce çox sevindi.
-Aylin, ne edirsen? Durma hele. Uzan,-deyib Ayline uzanmaqda kömek etdi.

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 17 >>