Aylin uzananda qarnında hiss etdiyi ağrının şiddetinden üzünü turşudaraq zarıyanda elini qarnına qoydu. Gözlerini berelderek Selime baxmağa başladı. Sonra qarnına baxıb :
-Selim, o yaxşıdırmı? - qarnına işare etdi,-körpem yaxşıdırmı?-Ağlayaraq gülümsedi. Sanki bir ümide sarılmaq isteyirdi. Selimin "her şey yaxşıdır" sözünü eşitmek isteyirdi. Amma Selim Ayline cavab vere bilmirdi. Gözünden yaş axırdı. Aylin bu defe qışqırmağa başladı, - Selim, cavab ver. Körpem... O ,sağdır?.. - sonra qarnını sığallamağa başladı. Gözünden yaşlar axdı. Gücle eşidilecek sesle :Meni tek qoymadı, he? - dedi. Selim yene de cavab vere bilmedi. Aylin artıq yerinden durmağa çalışaraq qoluna taxılan sistemi çıxarmaq iseyib qışqırdı :
-Körpem... O, hardadır? Körpem... O, meni atmaz... O,meni sevirdi...-Selim onu sakitleşdirmeye çalışaraq başını qucaqlayıb öperek sığalladı...Aylinin çığırtısına hekim ve valideynleri telaşla geldiler.
Aylin hekimi görüb Selimin qucağından başını çekerek hekime ümidle baxdı.
-Serxan hekim... Körpem... O, sağdır.. He???
Hekim Ayline demeye çetinlik çekse de , heqiqeti demeli idi.
-Aylin, qızım, özünü ele al.Güclü olmalısan sen. Bu hele son deyil. Her şey yaxşı...-demişdi ki Aylin onun sözünü kesdi ve qışqıraraq:
-Ne baş verib axı? Men niye güclü olum? Körpem... O, necedir?-Dedi.
-Aylin,biz onu xilas ede bilmedik. Bura gelende qanaxman çox idi,-Aylin bu bed xeberden qışqıraraq ağlamağa başlayanda ona mecburi sakitleşdirici vurub yatırdılar.
Selim bu veziyyete döze bilmeyib çöle çıxaraq sakit bir guşede sessizce ağlayırdı. Samir xestexanada bir çox yerleri gezib, nehayet ki, onu axtarıb tapmışdı.
-Selim, - deyerek elini çiynine qoyub yanında oturdu,-Sakit ol. Sen bele etsen, Aylin nece ele alsın özünü?!
-Samir,men özümü günahlandırıram ancaq. Men onların qedrini çox gec bildim. Onda da bele, - deyib eseble yerinden qalxdı. Gözünden damlayan yaşı hirsle silib Samire çevrildi, - Men indi Aylinin üzüne baxa bilmirem. Bunu kim edib, anlamıram. Polisler ise

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 17 >>