derine getmirdi. Aylinin sualı ise onu tamam çaşdırmışdı.
-Sen yaralısan, Aylin. Men de ona göre..-dedi ve Aylin onun sözünü bitirmeyine imkan vermeden dodaqlarına yapışdı. Selim ona inad göstermeye çalışmadı. Çünki özü de Aylin üçün darıxmışdı. Amma Aylinin veziyyeti heç de yaxşı deyildi.
Bir neçe gün belece keçdi. Sara bu neçe günde her defe Selime zeng edirdi. Selim zengleri bezen açırdı, bezen yox. Ne edeceyini bilmirdi. Aylin xestexanadan gelenden beri kefi kök olsa da, Selim bilirdi ki, bunun axırı yaxşı olan deyil. Aylin artıq işe de getmir, bütün gününü evde keçirirdi. Selim ise her gün işinde olurdu ve fikri ancaq Aylinde qalırdı.Aylinin evde tek qalmaması üçün çağırdığı adamların hamısı qovulmuşdu. Aylin heç kimi evde istemirdi. Anasıgile getme fikrine bele isti baxmamışdı. Selim de çaresiz işden eve her defe tez gelirdi. Bir gün işler çox olduğu üçün işi qoyub gele bilmedi. Saat 8den keçmişdi. Aylin ise evde tek idi. Selim içeri girende işıqlar sönülü idi. İşığı yandırıb salona girende divanda yumaq kimi bükülüb qalan Aylin celd divandan Selimin üstüne qaçaraq ağlamağa başladı...
-İşıqlar sönmüşdü. O, gelmişdi.. O, burda idi. Meni öldürecekler... - deyib titreyerek ağlayırdı.
-Aylin,işıq yanırdı. Sadece söndürmüşdün.. - dedi ve teeccüble qorxmuş Ayline baxdı.
-Yox, yanmırdı... O ,gelib mene dedi ki, meni delixanaya qoyacaqsan.. Bunu etmeyeceksen, he, Selim..-dedi ve qorxaq nezerlerini Selime zilledi.
Selimin gözleri doldu. Aylini bele görmek onu perişan edirdi. Onu qucaqlayaraq :
-Her şey yaxşı olacaq, sevgilim,-dedi.
Selim Aylini evde tek qoymaq istemediyi üçün Aylinin etirazına mehel qoymadan anasıgile getirmişdi onu. İlk önce eve bir kömekçi çağırsın, istemişdi. Sonra ise Aylinin evden qorxduğunu düşünüb bir müddet başqa evde yaşamasının doğru olduğu qerarına gelmişdi.
Selim axşam işden gelib qaynanasından Aylinin veziyyetini soruşdu. Amma Ayla xanım heç de ürek açan şeyler dememişdi,eksine, veziyyetinin günü - günden pisleşdiyini

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 17 >>