demişdi.
-Heç yaxşı deyil,Selim... Bu gün otaqdan bayıra çıxmayıb. Dedim ki, belke, bir az gezmek isteyer. Amma yox. Çıxmadı. Apardığım yemeyi ise yemedi...-deyib ağladı. Qaynanasını qucaqlayıb ona teselli vermeye çalışsa da,eslinde,onun özüne de teselli veren lazım idi.
Otağı yavaşca açıb içeri girdi. Aylin çarpayının önünde dizlerini qucaqlayaraq oturmuşdu. İçeri kimse girse de, başını qaldırmadı. Selim qapını örtüb Aylinin yanında oturdu. Elindeki şirin pambıqları Ayline uzadaraq:
-Menden incimisen? - dedi.
Aylin başını qaldırıb pambığı görende sevindi. Heç ne demeden alıb pambığı açdı. Yemeye başladı. Selim ise kederle ona baxırdı. Xoşbext günleri ele bu qedermi idi? Bu veziyyet ne qeder davam edecekdi. Heç ne belli deyildi.Aylin pambığı yeyerek ağlamağa başladı.
-Aylin!Aylin! Ağlama!!Nolar! - deyerek Selim Aylini qucaqladı. Aylin hıçqırıqlara boğulanda Selim onu sakitleşdirmek üçün qucaqladı. Aylin ani hereketle onun elinden çıxaraq yerinden qalxıb pambığı eseble yere atdı..
-Sene göre oldu bu.. Körpem meni senin ucbatından terk etdi, - deyib ağlayaraq qarnını sığalladı,-Sen istedin bele olmağını.. Sen onu sevmedin çünki... - deyib qezeble Selime baxdı,-Sen eledin, - deyerek Selimin sinesini yumruqlayaraq ağladı. Aylinin qışqırığına anası ile atası heyecanla içeri girdi.
Aylin atasını görüb ona sarı gederek qucaqladı.
-Ata, ona de, getsin. O, meni de, uşağımı da istemir,-deyib üzünü atasının sinesinde gizletmeye çalışdı.
-Oğlum, sen indi get, o, yaxşı deyil, - deyerek Ayla onu qolundan çekerek çıxarmağa çalışdı. Bayıra çıxıb qapını örtdü,-Selim, her şey düzelecek. Bayaq meni de qovub otaqdan. Narahat olma,-deyerek Ayla xanım Selimi teselli etmeye çalışdı. Amma Selime heç bir teselli tesir ede bilmezdi. Sevdiyi qadın gözünün qabağında şam kimi eriyib gedirdi ve onun elinden heç bir şey gelmirdi. Qaynanası ile sağollaşaraq evden çıxdı.
Artıq gece idi. Evde her kes Selimin getdiyini düşünse de, Aylinden uzaqlaşmaq istemediyi üçün Selim maşınında

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 17 >>