Selim sevincli teeccüb içinde idi.
-Sen menimle danışdın. Danışdın,-dedi,-inan, Aylin, her şey yaxşı olacaq. Sevgimiz qalib gelecek, - deyerek Aylinin saçlarını sığallayıb onu saçlarından defelerle öpdü.
Aylin Selimi daha möhkem qucaqladı,heç cüre ayrılmaq istemirdi. Selime olan sevgisinin adi bir heves deyil de,derin bir nefes olduğunu derk edirdi. İndi sadece Selime sarılmaq ve sarılmaq isteyirdi. Sadece sarılmaq. Hesret qaldığı Selime sığınıb onun ağuşunda yatmaq isteyirdi. Qoxusuna hesret qaldığı sevdiyi... Selim Aylinin elini tutub gözlerine baxdı.
-Aylin... Meni bağışlamaq çox çetindir. Men bunu bilirem. Sadece sevgime inan. Bu mene besdir. Meni bağışlamasan da, sadece sevgime inan. Men seni sevirem. Men indi anlayıram sevginin derinliyini... İndi dadıram sevgini. Sevginin ne demek olduğunu anlayıram. Men bundan önce sevgi görmemişemmiş... Sen indi çetin anlar keçirirsen, bilirem. Uşağımız olmadı.Bizi terk etdi. Amma yene de olacaq. Biz xoşbext olacağıq. Sen mene gereksen. Her zaman. Her an...Sensiz men heçem...-Sözünü bitirib Ayline baxdı. Sonra sevdiyi qadını öpdü. Nece de darıxmışdı onun üçün. Sevdiyi qadın onun üçün nece de eziz idi. Aylin de Selime sarılıb onu öpdü... Bu iki deli bir-birini deli kimi sevirdi.Amma heyat onları qovuşdurmaq yerine ayırmaq üçün elden-ayaqdan gedirdi. Onlar bir - birini sevseler de, sanki bir - biri üçün yaranmamışdılar. Onların heyatı başqa semte doğru esirdi...

***
Gecenin qaranlığında bir-birinin adını pıçıldayaraq bir-birine unudulmaz gece bexş edirdiler. Öpüşlere qerq olunan bedenler,sevgiye hesret qalan ac dodaqlar öpüşe susamışcasına bir-birine yapışıb qopmurdu. İsti bedenleri ehtiraslarının teri ile islanmışdı.Uzun yalnızlığın ardından uzun gece ile keçen günlerin evezini çıxırdılar...
Seher Selim yuxudan duranda Aylin yerinde yox idi. Selim celd yerinden sıçrayıb durdu. Aylini seslese de,ses yox idi. Aylinin metbexde olacağını düşünüb metbexe endi.Halbuki orda da yox idi. Telesik bayıra çıxdı ve Aylinin

<< 1 ... 10 11 [12] 13 >>