hala düşmeyinden qorxurdu. Hal-hazırda Aylinin daha çox qayğıya, nevazişe ehtiyacı vardı. Halbuki kimse bunu başa düşmürdü. Olanları unuda bilmirdi. Körpesini itirmek onun ruhunu sarsıtmışdı. Meger buna göre bir insanı yalnızlığa mehkum etmek olardımı? Bunları düşündükce üreyi partlamaq isteyirdi. Yata da bilmirdi. Gözüne yuxu heç cüre getmirdi. Ne qeder zaman keçdiyini de bilmirdi. Çünki burda zaman keçmirdi. Burda bahar olsa, qış bilirdiler. Zaman bezen tez keçse de, derdi dağları aşan insanlar var ki, onlar üçün zaman keçmir. Zaman onlar üçün derman ola bilmir.

***
Selim qapını açıb qarşısında duran Saranı görüb teeccüblendi.Saranı heç gözlemirdi. Hem de Aylinin burda olmadığı bir vaxtda axı ne işi vardı?
-Sara, senin ne işin var burda?-Selim bir az qezeble,bir az çaşqınlıqla ve bir az da bezginlikle dillendi.
-Selim, belke, qapıdan çekilesen. İçeri icazem yoxdur? - dedi ve icaze gözlemeden içeri girib divanda oturdu. Selim de onun arxasınca gelib ayaq üste dayandı.Aylin evde yox iken Saranı burda görmek onu narahat edirdi. Özünü Ayline xeyanet edirmiş kimi hiss edirdi.
-Ne olub, Sara? - bezginlikle Saraya baxıb qollarını sinesinde çarpazlayıb dayandı.
-Selim,sen meni heç axtarımırsan...-ağlamsınaraq Selime baxdı,- Düzünü de, heç yadına düşüremmi?
-Sara... Xahiş edirem, indi bunları danışmayaq. İnan ki, heç halım yoxdu. Yatmaq isteyirem. Yorğunam.
-Selim, sen menim uşağımın atasısan. İcaze ver yanında qalım, - deyib ayağa qalxdı.Selime sarı gelib boynuna sarılıb ellerini saçına götürüb oxşamağa başladı,-Seni sevirem.. İndi Aylinin veziyyeti yaxşı deyil. Başa düşürem. Amma siz, onsuzda,ayrılmalı idiniz.. İndi icaze ver, seninle qalım.
-Sara... -deyib qışqıraraq ellerini üstünden çekdi,- Men seninle bu haqda danışmışam. Aylinden ayrılmayacağımı demişdim sene...İndi xahiş edirem, get. Aylin burda olmasa da, senin burda olmağın düzgün deyil.
-Selim, senin menle bele danışmağa haqqın yoxdur. Men qarnımda senin uşağını daşıyıram,-deyib esebleşib gözlerini

<< 1 2 [3] 4 5 ... 13 >>