ede...

Musiqi seslendikce gözlerinden yaşlar axıb qarşısını görmeyini engelleyirdi. Maşını saxlayıb gözlerini elinin tersi ile celd sildi. Çünki söz vermişdi ki,bir de ağlamayacaq. Amma yene de o,yadına düşmüşdü. Unuda bilmirdi onu. Her zerresinde ezab çekirdi. Siqaretin dumanı ile teselli tapmağa sövq edecek qeder sevdirmiş özünü ve qırmışdı qelbini... Gecelerini daha uzun etmiş, gündüzlerini esre beraber etmişdi. Yuxularını erşe çeken, qoxusunu hediyye edib geden o qadın insafsız çıxmışdı. Her keçen gün daha da menasız hiss edirdi ömrünü. Canının yanğısını heç bir şey söndüre bilmirdi. Bu qeder müddet heç bir qadında teselli tapmağa çalışmamışdı. Unutmağa çalışmırdı da Aylini. Çünki Aylin ele bir qadın idi ki,o esla Selimin üreyinden çıxmayacaqdı...

İki il önce...

Selim uşaq kimi ağlayıb var gücü ile qışqırdı.
-Aylin!!! Getme!!!- Aylin ise artıq onun heyatından tamamile getmişdi. Etrafdakılar hamı Selime baxsa da, Selim başqa alemde idi. Sadece öz eşide bileceyi terzde pıçıldayıb,-Yalvarıram,getme. Men sensiz nece qalacam,-dedi.O, teyyareye yetişe bilmemişdi...Gözünden damlayan yaşla teyyarenin uçuşunu izledi. Elinden başqa heç ne gelmirdi. Uzun müddet her şeyde özünü günahlandırdı Selim. Aylinin xeyalları ile yaşayıb Aylinden ona qalan çerçivelenmiş toy şekilleri ile Aylinin çarpayısında yuxuya dalırdı. İlk vaxtlar ele bilirdi ki, Aylin onu bağışlamadığı üçün bele bir addım atıb. Bunu düşünüb her gece ezab çekirdi. Siqaret çekmeyen Selim siqareti siqaretin oduna calayıb,içkinin ağuşunda gizlenib öz çaresizliyine eseb olurdu. Neçe defe serxoş halda elini güzgüye vurub yaralamış,neticede ise xestexanalıq olmuşdu. Daha sonra ise Selim heç ağlına da gelmeyen heqiqeti öyrendi... Bu ise onu düşdüyü çuxurdan xilas etdi onu. Eger Aylinin sevgisi bu qederdirse,demek,o da heyatını yaşamalı idi.
Aylin gedenden sonra Selim ilk iş olaraq Aylinin arxasınca birbaşa hemin günün seheri üçün bilet alıb Rusiyaya yola düşdü. Çünki Aylin bir defe atasının onu tehsilinin

<< 1 [2] 3 4 ... 18 >>