buna heç cüre razı ola bilmezdim,Selim. Artıq 1 ay yarımlıq hamile idim onda men. Sonra seninle aramda,-dedi ve gözlerini qaçırdı,-bilirsen de. O geceden sonra düşündüm ki,bu uşağı seninmiş kimi qeleme vere bilerem. Men de Elini aldatdım ve dedim ki, uşaq düşüb. Sene de uşağın senden olduğunu dedim.Men seni sevmişem,Selim.. Aylin qeder seve bilmedim, düzdür.Amma sevdim seni. İlk vaxtlar seni bu heyatdan qurtulmaq üçün şans kimi gördüm. İndi anlayıram ki,sen ideal bir kişisen. Aylin seni her şeyden çox sevdi..Sizi ayıran da men idim,-dedi ve şiddetlenen sancıdan gözlerinden yaşlar axmağa başladı. Artıq gücle nefes alırdı.
-Aylin? - bu defe Selim teeccübden gözlerini bereltdi. Yerinden qalxmadan daha yaxın oturdu.
-Aylin getmeden bir gün önce sizin eve gedib Aylinle danışmışam,-dedi ve aralarında olan o söhbeti xatırladı..

Aylin divanda oturub gözlerini bir nöqteye zillemişdi...Selimi düşünürdü. Selimin onun pisliyini istemediyini derk edirdi.Selim eve gelende onu qucaqlayıb sevdiyini deyecekdi ona. Bu hesret bitmeli idi. Birden-bire Selim üçün burnunun ucu göynedi. Qapının zengi çaldı ve düşüncelere qerq olduğu üçün ses diksinmeyine sebeb oldu. Celd yerinden qalxaraq Selimi görme ümidi ile qapını açdı ve Saranı qarşısından görmeyi ile qorxub qışqırmağa başladı. Sara onun ağzını tutub, içeri salıb qapını bağladı..
-Mene qulaq as! Sen menim sevdiyim adamı elimden aldın...Uşağımın atasını..-Deyib qezeble Ayline baxdı.
-Sara...El çek menden - deyib Aylin qorxu dolu,hem de qezebli nezerlerle Saraya baxdı...-Uşağımı aldın elimden. İndi de meni öldürmeye gelmisen,-Deyib Saranın gözlerine zillendi. Sara eşitdiklerinin şokunda olduğu üçün sadece Ayline qulaq asırdı,-Öldür,meni de öldür. Bundan sonra yaşamağımın ne menası var,-Deyib ağlamağa başladı.
-Aylin,sen ne danışırsan?Men seni öldürmeye gelmemişem,-Deyib Ayline yaxın gelib çiyinlerinden tutdu. Aylin onun ellerini eseble üstünden atıb qezeble baxdı.
-Uşağımı aldın menden,- deyib qışqırdı ve Saraya baxdı.Sonra

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 18 >>