Saranın teeccüblü baxışları altında metbexe doğru gedib elinde bıçaqla qayıtdı. Sara qaçmağa çalışanda Aylin onun üstüne qaçıb, yere yıxaraq bıçağı boğazına diredi.
-Aylin,özüne gel,yalvarıram. And içirem,men öldürmemişem körpeni. Aylin,yalvarıram. Hamileyem,-dedi xırıltılı sesi ile. Aylin birden ne etdiyini anlayaraq Saranın üstünden qalxdı,- Bağışla.Men senin körpene ziyan vere bilmerem. Yaxşısan? - deyerek Saraya yerden qalxmağa kömek etdi.
-Yaxşıyam.Aylin, men senin uşağını öldürmemişem.
-Sen elemisen. Bilirem. Selimi sevdim men. Bilirem,menden önce sen idin onun heyatında. Men onu sevdim. Buna göremi etdin?-Deyib hönkürtü ile ağlamağa başladı.

Sara bunları danışdıqca Selimin gözleri doldu. Aylinin hisslerini bütün ruhunda hiss ede bilirdi. Onun qorxusunu,onun göz yaşını ve onun sevgisini.Aylini hiss edirdi.

-Yox,Aylin...Men ele qeddar deyilem. Bir körpeye qıyacaq qeder qeddar deyilem,-dedi ve gözünden yaş axdı. İçinde, heqiqeten, Aylinin acısını hiss edirdi. İkisi de divanda oturaraq bir müddet sessiz qaldılar. Sükutu Sara pozdu,- Aylin, biz Selimle bir - birimizi çox sevmişik. İndi Selimin fikri qarışıqdır. Seni sevdiyini sanır. Sen çıxıb getsen, o menim uşağıma yaxşı ata olar. Getmesen, bir körpe atasız qalacaq.. Bunu etme...-Sara Ayline yalvardı.-Sen özüne başqa heyat qura bilersen.Amma men hamileyem.Selim senin ucbatından bizimle maraqlanmır.Bir körpenin ahını alma,Aylin. Yalvarıram. Sen onu sevirsen, bilirem. Selimi heqiqeten sevirsense,onun xoşbext olmağına mane olma. Sen olsan,men ve uşağım bedbext olacağıq. Sen bir uşağın ahı üzerinde,bir ananın göz yaşı üzerinde xoşbextlik quracaqsan. Bunu isteyirsenmi, doğrudan da?
-Men Selimi terk ede bilmerem,Sara. Selim sizi heç vaxt atmaz, bilirem. Meni de getmeye qoymaz.
-Aylin, yalvarıram,get. Ne olar,get. Xoşbextliyimize mane olma. Yalvarıram,düşün ve düzgün qerar ver. Men gedim daha,-Deyib Ayline son defe baxıb evden çıxdı.
Aylin Sara getdikden sonra da divanda oturub düşündü. Getmek istemirdi.

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 18 >>