tapmışdı. En önemlisi ise Nigar derk edirdi ki, o, Samiri deliler kimi sevir.
Bu gün artıq Samirle onun nişanı olacaqdı. Samirin anası Nise xanım ve atası Hesen bey Nigarı görüb çox beyenmişdiler. Oğullarından heç vaxt narazı qalmadıqları kimi, fikirlerine her zaman hörmet etdikleri kimi bu defe de Samiri desteklediler. Elçilikde Nigarın kimise olmadığı üçün onu Aylinin valideynlerinden istemişdiler. Nise xanım uşaqlar evinde böyüdüyü üçün Nigarın yetim olmağı onu daha çox sevmeyine sebeb olmuşdu.
-Qızım,menim birce oğlum var. Qızım yoxdur. Senin de anan yoxdur. Ona göre de bundan sonra men senin anan, sen de menim qızımsan,-Deyib göz yaşı axıtmış ve sonra da qedimi olsa da,çox gözel olan bir üzüyü Nigarın barmağına keçirmişdi,-Bu üzüyü anam mene evlendiyim zaman taxıb. Menim de qızım olanda ona vermeyimi istemişdi. Men de indi onu qızımın barmağına taxıram,-Deyib alnından öpüb qucaqlamış ve Nigarı da göz yaşına boğmuşdu.
-He,daha besdirin, gözünüzün suyunu tökdünüz. Toydan sonra saç yolduya çıxassıze,- Hesen beyin sözüne hamı şaqqanaq çekerek gülmüşdü.
Bu gün de artıq nişan idi. Nigarın üzü gülse de,bir yandan da kederli idi. Valideynlerinin yoxluğu özünü en çox bu gün gösterirdi. Seher yuxudan duranda ilk iş olaraq qebirstanlığa gedib valideynlerinin mezarını ziyaret etmişdi. Her zaman yanında olan Aylinin yoxluğu ise onu başqa cür üzürdü. Aylini düşünüb ağladı. Dolabının üstünde Aylinin xüsusi zövqle seçib ona hediyye etdiyi çerçivede Aylinle qucaqlaşıb,gülerek çekdirdikleri şekil var idi. Nigar çerçiveni götürüb Aylini tenbeh etmeye başladı.
-Sen nece dostsan,he? Menim en xoşbext günümde yanımda yoxsan. Dörd aydır,ne zeng edirsen,ne mesaj yazırsan,meni unutdun ,demek,-Deyib üsyan ederken telefonuna gelen zeng ile özüne geldi. Gözlerini silib tanımadığı ve yad ölkenin kodunu gösteren nömreni açdı.
-Alo,kimdir?
-...
-Alo. Kimdir axı?-zeng eden sesini çıxarmadığı üçün Nigar esebileşdi.
-Nigarım...
-Aylin...Aylin, sensen?-Deyib Nigar tanıdığı sesin

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 18 >>