sonra....

Selim artıq Bakıda dayana bilmeyib Londona yerleşmeye qerar verdi.Aylinsiz bu şeher artıq ağır gelirdi ona. Yaşaya bilmirdi onsuz. Yeni bir heyata başlamaq isteyirdi qızı ile birge. Odur ki,qızı Saranı da götürüb Londonda bina evlerinden birine köçdü. Qızına baxması üçün ise 40-45 yaşlarında olan Veronica xanımı işe götürdü. Burda Selimin çoxlu dostları vardı. Veronica xanımı da onlardan biri meslehet görmüşdü. Özü çox vaxt evde olmurdu. Şeheri yaxşı tanıdığı üçün müxtelif yerlere gedirdi. İngilterede yaşadığı zamanlar burda gece klubu vardı. İndi de onun başına keçmişdi.İşini böyüdüb hemişelik burda qalmaq isteyirdi. Bu gün işden tez çıxmışdı.Eve gedib dincelmek isteyirdi. Neçe gün idi,geceler düz-emelli yatmırdı. Özünü yorğun hiss edirdi. Binaya çatıb maşından düşdü. Binanın önünde park var idi. Saranı çox vaxt dayesi ora aparırdı. Selim de binaya girmek isteyende qızını parkda görüb onun yanına geldi. Qızını öpdükden sonra skamyaların birine eyleşerek qızını seyr etmeye başladı. Yan skamyada uşaq arabasında bir yaşlarında sarışın bir qız uşağı oturmuşdu. Selime baxıb gülürdü.
Bu vaxt atası geldi ve Selimle salamlaşdı.
-Very nice child. God bless her.(Çox gözel uşaqdır. Allah saxlasın),-dedi Selim.
- Thank you very much (Çox sağ olun), - deyib uşağı da götürüb binaya girdi.
-Nece de Ayline benzeyirdi, - dedi öz-özüne..
Yene de Aylin... Unuda bilmirdi... Onu tek qoyub geden qadını unuda bilmirdi.Selimi lazımı qeder sevmemişdimi,o?Niye getdi,o?Selim düşünceler içinde parkdan çıxanda üzünü Veronica xanıma tutub
-I go home. When Sara gets tired, take her(Men eve gedirem.Sara oynamaqdan yorulanda getirersiniz.)
-Ok,mister Salim(Yaxşı Selim bey)
Selim yorğun addımlarla binaya girib lifte mindi.Evi 5-ci mertebede yerleşirdi. Evine çatıb qapını açdı ve özünü otağına çatdırıb çarpayıya serildi. Bir az uzanıb Aylini düşünmeye başladı.Yatağın yanındakı dolabın üstünde Aylinle olan toy şekilleri var idi. Ona baxıb şekli eseble üzü üste çevirdi. Yerinde

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 18 >>