Bolum 28

İller keçer... Amma biz hele de eyni yerde dolanıb durarıq. Unuda bilmerik. Unutmaq istemerik de,eslinde. Onu unutsaq,her şey öz sehrini itirecekmiş kimi geler. Ona göre de unutmaq istemerik.Gözlerimiz dünyaya dedektiv kesiler. Gözlerimiz her yerde ancaq onu axtarmaqla meşğul olar. Onun yanında rengareng olan heyat ,o, yoxken rengsiz bir dünyaya boyanar. Yalnız o, var. O,senin bütün ruhunda,vücudunun her zerresinde,beyninin her gizlin bucağındadır. Qarşılaşmadan önce o qeder söz yığarıq ki demek üçün. Bir gün geler,heyat onu heç ummadığımız bir zamanda çıxarar qarşımıza,amma illerle yığdığımız o acılı-şirinli sözler ki var, onların hamı bir-bir uçub geder beynimizin unutmamaq üçün gücle saxladığımız küncünden.Dilimiz lal olar. Danışmağa o qeder söz var iken,biz susmağı seçer ve heç bir söz deye bilmerik. Belke de,baxışlar öz sözünü deye bilecek...

Selimin gözleri böyük-böyük açılmış, dodaqlarında demeye çalışdığı sözün hecaları donmuş ve bütün nezerleri Aylinin hesret qoxan simasına zillenmişdi.Harda olsa da, burda Aylini gözlemirdi.Teeccübünden dili danışma qabiliyyetini de unutmuşdu sanki.Aylinin de heç Selimden geri qalan bir terefi yox idi, eslinde.Diline gelen sözleri geri iteleyerek nese demeyi texire salırdı. Selime uzun illerin hesretli baxışını hediyye ederek ondan da eyni baxışla cavab almışdı. Bir-birileri üçün nece de darıxmışdılar. Hesretle baxan bir cüt gözün sehrinde boğulub, delicesine sarılmaq isteklerine gücle qarşı çıxıb başlarını dik tutdular. Qürurmu idi,ne idi onları bu yoldan saxlayan ? Liftde üzbeüz dayanıb teeccüb qarışıq sevincle susaraq bir-birine baxırdılar.
-Sen burda ne edirsen? - Selim dilinin bağını gücle sökerek Aylinden önce davranıb sualını ona tuşlamışdı.
-Men bu binada yaşayıram, - deyib gözlerini gizlenqaç oynayırmış kimi Selimden qaçırırdı. Qaçmaqdan yorulmurdu sanki. Bu il erzinde ona Selim haqqında danışmalarına icaze vermemiş,özü de araşdırmamışdı.Eşideceklerini hezm ede bilmeme qorxusu,Selimin Aylinsiz

[1] 2 3 ... 10 >>