yaşadan qadın indi de onu bütünlükle yerden-yere vuraraq,qelbini tikelere bölerek o adamın qoluna girib getmişdi.Onu nece de tez unutmuşdu. Selimin donuq baxışları Aylinin her addımının kölgesini müşayiet ederken Aylin dayandı ve geri çevrildi. Selim bütün xeyal qırıqlığı ile,üreyindeki ezabı ile hele de onun arxasından baxırdı. Gözleri dolmuş buludtek bir şimşeye bend idi. Gücle saxlayırdı özünü deli olmamaq üçün,sulugöz qadınlar kimi göz yaşı tökmemek üçün. "Belke,indi çevrilecek ve seni sevirem,deyecek",-Selim iç sesine qalib gele bilmeden hele de neyese ümid edirdi.Aylin ise içeri gire bilmirdi,Selimin qemli baxışlarına kilitlenib qalmışdı. Gözlerini Selimden çeke bilmirdi. Sanki gözlerini çekse, bir daha Selimi göre bilmeyecek,bir daha sesini eşitmeyecek,bir daha ona aid ola bilmeyecekdi.Yanında duran adama aid deyildi sanki. Üreyi,fikri, ağlı-bir sözle, bütünlükle Selimde qalmışdı. İsterdi ki, bir ömür danışmasalar bele,sadece yan - yana otursunlar,qelb ritmlerini duyacaq qeder yaxın olsunlar,hiss etsinler üreklerindeki istiliyi. Bir ömür onun bir cüt gece gözlerine baxmağı isterdi.Geceden pay olan ulduztek parlayan bir cüt qara göz onu öz esirine aldıqca gözünü çeke bilmirdi. Selim de tutqun baxışlarını çekmeden mezemmet
edercesine ona baxırdı. Aylin yanındakı adamın onu seslemesi ile yoluna davam ederek binaya daxil oldu.Selim ise bir müddet sadece Aylinin getdiyi boşluğa dalaraq baş verenleri derk etmeye çalışdı. Sonra da qırılmış ümidlerini ,puç olmuş xeyallarını, gözünde qalan arzularını da alıb kluba getdi.

Artıq Veronica xanımın iş saatı bitmişdi ve o,evine getmeli idi.Selime ne qeder zeng etse de,ona ne zeng çatırdı, ne de eve gelirdi. O,bir müddet ne edeceyi haqqında fikirleşdikden sonra ağlına gelen fikirden üzünde tebessüm emele geldi. Celd evden çıxıb bir mertebe yuxarı qalxdı.Aylinin qapısı önüne çatıb elini zenge aparanda bir anlıq tereddüd etdi. Selim bu etdiyine esebileşmezdi ki, göresen?Son anda fikrinden el çekib geri qayıtmaq

<< 1 [2] 3 4 ... 13 >>