tozlu sehifelerini silib onun önüne atmışdı...- bir yaşdan keçibmi? Neçe yaşdadır?- Deyerek bu defe ayağa qalxmağa müveffeq olub Aylinin düz üz beraberinde dayandı. Aylinin qolundan tutaraq baxışlarını mechul nöqteden ayırıb, çiyinlerinden tutub gözleri beraberliyinde dayandı. Aylin ise gözlerini qaçırıb onun elinden çıxdı.
-11 aylıqdır,-Dedi ve ellerini saçına aparıb saçlarını qarışdırmağa başladı.
- Meni ne tez unutmusanmış sen,-Yerinden terpenmeden ümidlerini suya buraxaraq boğulmasını izleyirmişcesine pıçıldadı.
-Selim. Artıq ikimiz de ayrı heyatları yaşayırıq. Bu söhbeti açmağın ne menası var?-Ağlamamaq üçün dodağını dişine tutub yağmağa hazır yağış olan göz yaşlarını geri qaytarmağı bacarmışdı.
-Niye meni atıb getdin?-Sakitliyini qorumağı bacarmayıb sesinin tonunu tenzimlemeden qışqırdı,-Cavab ver!!!Meni acılarla tekbaşına qoyub qaçdın!!!Mübarize aparmaq yerine sen rahatlığı seçdin!!!
-Selim,Sakit ol.Ne olar..Uşaqlar oyanacaq,-Ağlamaqlı ses tonu ile Selimin qarşısına keçib yalvarış dolu gözleri ile ona baxdı.
-Uşaqlar... Bizim olaydı kaş onlar..İkisinin de bizim olması üçün her şeyimi feda ederdim.Niye meni atdın?-Serxoş inadı ile tekrar edirdi sözleri. Uçurumdan yuvarlanan ümidlerini tutmaq isteyirdi. Bir ele ehtiyacı vardı. Elinden tutub onu yeniden heyata qaytaracaq ele. O elin sahibi ise Aylinden başqası olmamalı idi,- Aylin,men seni unuda bilmedim. Bilirsen, unutmağa çalışmadım da. Sen deyirdin ki, menden çox sevirsen meni. Amma men seni daha çox sevmişem. İndi de seni sevirem...Unuda bilmirem. Bacarmıram...Başa düşürsen? Men sensiz bacarmıram. Bu iki il bilirsen,nece yaşamışam? Bilmirsen, elbette...-Deyib qışqırdı. Ağlamamağa çalışdıqca göz qapaqları ağırlaşır,gözleri yandırmağa başlayırdı. Son göz qırpımında tutub saxlamağa çalışdığı yaşlar kirpiklerini isladıb yanaqlarından diyirlendi. Aylin de hıçqırıb ağlayaraq Selimi möhkemce qucaqladı. İkisinin de ayaqlarının taqeti tükendiyi üçün dizleri olduqları yere çökdü.
-Selim, men seni bele perişan

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 13 >>