geyimini geyinib bir az gezmek qerarına geldi. Bir az gezib Aylinle danışmalı idi. Niyese içine başqa hissler qonaq olmuşdu. Aylin ona yalan deyirdi ve bu yalan Denizle bağlı idi." Dünen gördüyüm yuxu ola bilmez. Yuxu idise de,bu bir işare ola biler. Men heç Zahiri de görmemişem. Men nece de axmağam. Bu dünen niye ağlıma gelmirdi? Belke,o,Zahir idi. Uff,deli olacam."
***
Aylin Selimi seyr ederken özü de onun yanında yatıb qalmışdı.Oyananda saat 6-ya işleyirdi. Celd yerinden qalxıb ehtiyatla qızı yatan otağa daxil oldu. Bir müddet Sara ile Denizi gülümseyerek seyr etdi. "Sene heqiqeti deyecem,Selim",-Deyerek sanki Selimi görürmüş kimi arxaya çevrilib, qapıdan salon terefe boylandı. Sonra içeri daxil olaraq Saranı öpüb qızının oyanmamağı üçün ehtiyatla onu qucağına alıb otaqdan çıxdı ve salona daxil olub,Selime teref baxaraq sessizce evden çıxdı.
***

Selim qulaqcığını qulağına taxaraq fikirli halda musiqi sedaları altında binaları ile üzbeüz olan yox,ondan bir az uzaq olan parkda gezirdi. Başının ağrısı keçmese de,sanki yadından çıxmışdı. Aylin bütün her şeyi unutdurduğu kimi fiziki ağrısını da unutdurub, varlığının ağırlığı ile,ağrısı ile üzerine çöküb onun üreyini sıxmağa davam edirdi. Telefonu eline alıb başqa musiqi axtarmağa başladı. Başını qaldırdıqda onunla qarşı-qarşıya dayanıb ona baxan Aylini görünce bir anlıq özünü itirdi,az daha telefonu elinden yere salacaqdı. Tez özünü ele alıb telefonu tutmağa müveffeq olub heç ne olmamış kimi yoluna davam etdi. Özünden emin duruşu sanki dünen gecenin yaşanmamış olduğunu gösterirdi,amma içinde tüğyan eden fırtına gözlerine sirayet ederek özünü ele verirdi. Sesinin bacardıqca titremeyine diqqet edib,heyecanını yansıtmamağa çalışıb asta sesle dillendi.
-Her yerde menim qarşıma çıxmaq mecburiyyetinden?
-Selim...
-Qarşıma çıxma...
-Selim, eyni şeherde qalırıq ve daha da önemlisi eyni binada qalırıq.Qarşılaşmamaq mümkün deyil,-Deyerek süretle atan qelbinin ritmini tenzimlemek üçün derinden nefes alıb

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 13 >>