çıxıntıların zirvesi berk olur. Sümük iliyinde mezenximal distrofik deyişiklikler, xırda kalibrli damarlarda mukoid şişme, fibrinoid deyişiklikler hialinoz ve skleroz, menfezlerinin daralması ve hetta obliterasiyası müşahide edilir, kapilyarların sayı azalır. Mezenximal disproteinoz ve damar deyişiklikleri hemçinin diş eti toxumasında da aşkar olunur. Parodontoza ikincili iltihabi prosesler de (gingvit, parodontit) qoşulduqda ise onun hem morfoloji, hem de klinik elametlerinde müvafiq deyişiklikler baş verir.

Klinik-morfoloji elametlerin intensivliyinden asılı olaraq klinikada parodontozun 3 ağırlıq derecesi ayırd edilir: yüngül parodontoz, orta parodontoz ve ağır parodontoz.
Parodontoz zamanı patoloji proses qeyri-ilrihabi xarakter daşıyır, ve diş etrafı toxumaların dağılması neticesinde diş boynunun açılmasıyla tezahür edir. Buna baxmayaraq dişler uzun müddet yaxşı fiksasiya saxlayırlar (o daha sonra, diş çox sıyrılanda, dağılır), cüzi diş çöküntüleri olur, dişin rengi solğunlaşır, damaq cibleri ve irin ifrazatı mövcud olmur. Pasiyenti diş boyununun yüksek hessaslığı ve dişin qaşınması hissi narahat edir. Tedricen proqressivleşerek, xestelik dişlerin itirilmesiyle neticelene biler. Teesüf ki, parodontoz tedricen inkişaf edir. İlkin merhelelerde parodontoz ağrı ve ya diger hissler yaratmır.

Xestelik simptomsuz inkişaf edir, parodontu tedricen dağıdır. Ona göre de xesteler adeten hekime müraciet etmeye telesmirler. Müalicesiz, proses daha derine keçir ve parodontal bağı dağıdır, padorontal cib emele gelir, hansına ki, öz növbesinde, erp ve daş yığılır ve prosesin sonrakı inkişafı artır. Parodnotal toxumalar (dişi ehate eden damaq, sümük toxuması) dağılır, ve diş çenedaxili dayağını itirerek terpenmeye başlayır. Bu merhelede hemçinin dişin yerleşmeside deyişe biler, onların patoloji hereketliliyi, aralarında boşluqların emele gelmesi, çeyneme funksiyasının pozulması, travmatik artikulyasiya müşahide oluna biler.



Müalice komplekslidir, patoloji prosesi

<< 1 [2] 3 >>