zamanı vizualizasiya olunur. Optik koherent tomoqrafiyada makrofakiyalı xestelerde büllurun ehemiyyetli derecede böyümesi, gözün ön kamerasının ölçülerinin kiçilmesi müeyyen edilir. Tonometriya üsulu ile gözdaxili tezyiqin yükselmesi teyin olunur. Hem mikro-, hem de makrofakiya akkomodasiyanın pozulması ile müşayiet edilir. Bele hallarda görme itiliyinin azalması vizometriya prosesinde bir daha tesdiqlenir.

Birincili afakiya zamanı biomikroskopiyada göz almasının boşluğunda büllurun olmadığı aşkarlanır. Xesteliyin ikincili forması ile differensial diaqnostika aparmaq üçün OKT icra olunur. Birincili afakiyadan ferqli olaraq, ikincili formada büllurun ve ya onun hisselerinin natamam inkişafı vizualizasiya edilir. Kolobomalı pasiyentlerin 30%-de biomikroskopiyanın kömeyile bioloji linzanın bulanıqlığı üze çıxarılır. Aşağı kvadrantda üçbucaq, oraq ve ya ellips formasında defekte rast gelinir. Dislokasiya (çıxıq, yarımçıxıq) ile tezahür eden anomaliyalarda bioloji linzanın bir hissesi gözün ön kamerasına teref yerini deyişir. Bu da qonioskopiya ile müşahide olunur.

Lentikonus zamanı biomikroskopiya üsulu ile büllurun şeffaflığının deyişilmediyi halda onun divarlarından birinin qabarması müeyyen edilir. Anomaliyanın ön formasında ön kapsul nazilir, epiteliositlerin miqdarı azalır, ön qatın qabığı qabarır. Büllur küre ve ya konus şeklinde olur. Göz almalarının hereketi ön lentikonusun hemin istiqametde dislokasiyası ile müşayiet olunur. Xesteliyin arxa formasında yerdeyişme eks terefe doğru baş verir. Biomikroskopiyanın kömeyile arxa kapsulun nazilmesi, nüvenin anomal quruluşa malik olması aşkarlanır. Daxili lentikonusda büllurun daxili quruluşu normal sayılsa da lifler konus formasında olur.

Büllur anomaliyalarının müalicesi
Müalice taktikası anomaliyanın formasından asılıdır. Görme itiliyi 0,2 dioptriyadan az olan mikrofakiyalı xestelerde cerrahi müdaxile aparılır. I merhelede büllurun kapsulu kesilir. Xüsusi ultrases avadanlıqla büllurun fraqmentasiyası ve

<< 1 2 3 [4] 5 >>