Autoimmun hepatit – proqressivleşen xroniki hepatosiliar zedelenmedir; patologiya periportal ve ya daha genişmiqyaslı iltihab elametleri, hiperqammaqlobulinemiya ve serumda qaraciyerle assosiasiyaolunan autoantitellerin mövcudluğu ile gedir. Xesteliyin klinikası astenovegetativ sindrom, sarılıq, sağ qabırğaaltı nahiyede ağrılar, deri sepkileri, hepatomeqaliya, splenomeqaliya, qadınlarda amenoreya, kişilerde ginekomastiyadan ibaretdir. Autoimmun hepatitin diaqnostikası antinuklear antiteller (ANA), saya ezelelere qarşı toxuma (SMA) antitelleri, qaraciyer ve böyreklerin mikrosomlarına qarşı antiteller ve s.-in seroloji teyini, hiperqammaqlobulinemiya, IgG titrinin yükselmesi, hemçinin qaraciyerin biopsiyasının neticelerine esaslanır. Autoimmun hepatitin müalicesinin esasında qlükokortikoidlerle immunosupressiv terapiya durur.

Autoimmun hepatit barede ümumi melumat
Qastroenterologiyada xroniki hepatitlerden qaraciyerin autoimmun zedelenmelerinin payına böyüklerde 10-20%, uşaqlarda ise 2% düşür. Qadınlar autoimmun hepatitle kişilerle müqayisede 8 defe çox xestelenir. Xesteliyin en çox rastlandığı ilk yaş dövrü 30 yaşa qeder ve ikincisi ise postmenopauzal dövrdür. Autoimmun hepatit süretle proqressivleşen gedişata malikdir; bu zaman pasientleri ölüme aparan qaraciyer sirrozu, portal hipertenziya ve qaraciyer çatışmazlığı kifayet qeder erken inkişaf edir.

Autoimmun hepatitin sebebleri
Autoimmun hepatitin etiologiyası kifayet qeder öyrenilmeyib. Hesab olunur ki, patologiyanın esasında esas toxuma uyğunlaşması kompleksinin (insan HLA-sı; pasientlerin 80-85%-inde aşkarlanan DR3 ve DR4 allelleri) müeyyen antigenleri ile elaqe durur. Genetik meyilli şexslerde autoimmun reaksiyanın yaranmasına getirib çıxaran ehtimal olunan trigger faktorlar Epşteyn-Barr virusu, hepatitler (A, B, C), qızılca, herpes (HSV-1 ve HHV-6), hemçinin bezi derman preparatları ola biler (mes.. interferon). Autoimmun hepatitli pasientlerin 1/3-den çoxunda tireoidit, Qreyvs xesteliyi, sinovit,

[1] 2 3 ... 5 >>